Precies mijn vader. Die doet dat ook altijd. Opeens verliest hij zijn beheersing, en dan gooit hij iets kapot, of slaat erop los. Mijn moeder zegt dat komt omdat hij eigenlijk een autist is en dus het grotere geheel niet ziet.

Hij ziet alleen kleine stukjes van de werkelijkheid en die stukjes kan hij niet met elkaar verbinden. Ach, voor een autist is hij best lief, hij kan er ook niets aan doen. Niemand kan er iets aan doen.

Hij weet veel van de Tora, voor een autist, en hij heeft aardig wat in de Gemore gelezen, als je in je achterhoofd houdt dat hij bijzonder opvliegend is.

Maar waar hij echt veel van weet zijn de hoeren in Basel. Hij kent ze allemaal, hun voornaam, hun achternaam, hun schuilnaam, waar ze wonen, in welke auto ze rijden, waar ze gaan zwemmen, wat ze het liefst eten, soms komt hij zelfs bij hun ouders over de vloer. En hij brengt ze cadeautjes voor hun verjaardag.

Op dat gebied is hij een wandelende encyclopedie, maar komt wel vaker voor bij autisten, hé. Dat ze van één ding heel veel weten. En dat ook nog uit hun hoofd kunnen reproduceren. Het is knap. Ik zou het hem niet nadoen, maar als je een autist bent schijnt er niets aan te zijn.

Heel de gemeente weet dat hij een autist is. Het heeft zelfs in ons blaadje gestaan. De hele gemeente weet het. Het is toch niet erg dat je een autist bent? Ik ben al dertig jaar met een autist. Het zijn ook mensen.

Arnon Grunberg in ‘De joodse messias’ (Lebowski, 2009)