Vindt u het jammer dat u als autist bent geboren?

11 reacties

jammer

Janna (19) stuurt me per mail een dankwoord (‘je getuigenis voor onze school was enorm interessant, dankjewel’) en de vraag of ik het jammer vind of ik als autist ben geboren. Geen eenvoudige vraag waar ik even heb over moeten nadenken, Janna.

Dat ik met een specifieke manier van denken, van hersenwerking, ben geboren, dat een anders-zijn tot gevolg heeft dat autisme wordt genoemd, daar kan ik eigenlijk zelf niet veel aan doen. Ik verwijt het ook niemand, mocht dat al iets helpen.

Dat ik ermee ben geboren in deze samenleving heb ik op bepaalde momenten wel betreurd en betreur ik vaak nog wel. Natuurlijk had ik nog veel erger kunnen treffen, bijvoorbeeld in Frankrijk, in Rusland of in China geboren zijn met autisme, of met andere aandoeningen. Niettemin kan ik enkel voor mezelf spreken en vind ik het jammer met autisme geboren te zijn als ik geconfronteerd wordt met beperkingen, zowel in mijn eigen doen en laten als in het samen leven met anderen (en hun beperkingen).

Ik had het dus graag wat gemakkelijker gehad, dat wel, maar wie zou dat niet willen of wensen? Al vind ik het moeilijk om van wat ik betreur alles aan autisme toe te schrijven. Een deel van de dagelijkse worsteling is zeker het gevolg van autisme, maar zeker niet alles.

Dat ik weet dat een deel van mijn beperkingen mee voortvloeien uit autisme, is op zich wel een troost. Dat bepaalde strubbelingen te maken hebben met autistisch denken en anders-zijn. Dat er aan het ene iets te doen is. Dat het andere door aanpassingen van de omgeving kan verbeteren. En dat ik aan de rest geen energie meer moet verkwisten, of toch niet op korte termijn.

Ik vind het dus in zekere mate jammer dat ik met autisme geboren ben. Het is natuurlijk koffiedik kijken wat er was gebeurd mocht ik niet met autisme zijn geboren. Wie weet was ik dan zo impulsief, sociaal en grensverleggend bezig dat ik er nu al niet meer was.

En hoewel ik het zinvol vind af en toe te jammeren – ik heb een jammerhoekje – en die emoties niet te onderdrukken, vind ik het toch beter daar niet al te lang bij stil te staan. Niemand kan er iets aan doen dat ik met autisme ben geboren, en het enige wat ik kan doen is er het beste van maken.

Zo probeer ik ook mijn leven als geheel te bekijken. Ik had het jammer kunnen vinden dat ik ter wereld was gekomen, maar zo ben ik niet. Ik probeer er het beste van te maken, met gematigd enthousiasme, maar met de veronderstelling dat het mooiste nog moet komen.

autisme , , , , , , , ,

11 Comments »

  1. In wezen is elk mens, man of vrouw, hetzelfde in basis. maar de manier de waarop de verbinding gemaakt worden in het brein (!) en hoe de mens daarop reageert lijkt me te komen door wat we mee krijgen van ouders en omgeving.. vooral het is eerste is waarin het spectrum brein verschilt. Je omgeving /ouders kunnen er wel veel in helpen (maar het is niet te voorkomen). Dat wilde ik alleen even kwijt.

    Like

  2. Naar mijn mening word een mens niet als autist geboren.
    Het heet niet voor niets een ontwikkelings-stoornis. Enige tijd geleden een lezing bijgewoond van Annelies Spek, en tijdens die lezing vertelde ze dat volgens haar de ervaringen/ontwikkeling in de jonge jaren veel belangrijker zijn dan de genetische informatie die je bij je geboorte met je mee draagt, dan wat eerst gedacht werd.

    Like

  3. Het is zeker een geweldig stukje, ik onderschrijf het bovenstaande volledig. Ter aanvulling wil ik nog opmerken dat ik veel eerder in mijn leven had willen weten dat ik ‘asperger syndroom’ heb, zodat ik wellicht meer met mijn capaciteiten had kunnen doen. Mijn grootste uitdaging is “waar haal ik de energie vandaan met mijn 67 jaren om alles te kunnen doen wat ik nog zou willen. Ten voordele van anderen en ook mijzelf. Of ik op jongere leeftijd ook de levenservaring had gehad is natuurlijk nog maar de vraag. Dus ja, zo modder ik maar voort. Er is teveel gaande om maar aan de kant te blijven staan. Pieter (Piet)

    Geliked door 1 persoon

  4. Einstein had geen autisme als je die bedoelt toevallig.
    Over onbegrip: De DSM noemt het nu in een aantal gradaties van zelfstandigheid. In ieder land heb je een ander idee over de diagnose. En Alle diagnoses schuiven ook nog es op over de jaren.
    Autisme en onbegrip worden vaak in één adem genoemd, maar daar hebben de specialisten en belangenorganisaties zelf aan mee gedaan door te rotszooien met de criteria voor de diagnoses. Het is de meest onbegrijpelijke diagnose geworden onderhand, vind ik niet raar.

    Like

  5. De laatste alinea zou ik kunnen kunnen kopiëren en plakken op hoe ik er over denk. Ik ben geen doom denker en ben iemand die over algemeen goed in het levens staat.. misschien soms wat te streng voor mezelf maar dat hoort erbij. Ik voel mezelf genoeg betrokken om te denken dat ik er hoor en dat de mensen om me heen me waarderen (en steeds meer zien wat de strijd is die ik lever om uberhaupt op de aarde te staan).

    Geliked door 1 persoon

  6. Ik weet zelf sinds 8 jaar dat ik Asperger heb en natuurlijk heb ik gedacht wat als ik dat eerder had geweten. Inmiddels ben ik van mening dat ik trots moet zijn op het feit dat ik Asperger heb de grootste geleerde zonder wie wij nooit de huidige samenleving zouden hebben waren mensen met Asperger. Ik zou dus nooit iemand zonder autisme willen zijn. Natuurlijk is het ook voor mij vervelend dat wij niet meer begrepen en wat erger is niet meer geaccepteerd worden in de huidige maatschappij. Dat is hun probleem!

    Like

  9. Goed en duidelijk verwoord…ik herken er wel iets in.Mensen vragen wel eens of ik me soms verveel en dat ik een leegte zou voelen als mijn jongste zoon uit huis gaat.Heel raar maar ik verveel me nooit en weet niet wat het woord verveling betekend…Heb altijd van alles te rommelen alles te ordenen zelfs op de pc moet ik nog plannen maken.Ook in mijn hoofd ben ik op vakantie of in mijn vroegere tijden ver vooruit of in het heden.In muziek beleef ik herinneringen.Weet niet of ik een lichte vorm van autisme heb komt wel veel in de familie voor mijn vader bv asperger.Herkenbaar bij iemand?

    Like

  10. Goed en duidelijk verwoord…ik herken er wel iets in.Mensen vragen wel eens of ik me soms verveel en dat ik een leegte zou voelen als mijn jongste zoon uit huis gaat.Heel raar maar ik verveel me nooit en weet niet wat het woord verveling betekend…Heb altijd van alles te rommelen alles te ordenen zelf op de pc moet ik nog plannen maken.Ook in mijn hoofd ben ik op vakantie of in mijn vroegere tijden ver vooruit of in het heden.In muziek beleef ik herinneringen.Weet niet of ik een lichte vorm van autisme heb komt wel veel in de familie voor mijn vader bv asperger.Herkenbaar bij iemand?

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.