Op een dag weet je dat je naar de andere kant van de wereld zal reizen. Sommige mensen hoeven daar geen reden voor. Mijn liefste en ik, zijn helaas niet zo rijk, niet zo georganiseerd of niet zo vrij om er zonder meer op uit te rekken. We zijn niet bepaald ‘last-minute’-mensen.  Meer zelfs, voor ons is reizen een groot avontuur en strikt genomen onbetaalbaar. Toch doen we het. Om tal van redenen, maar toch vooral met één doel voor ogen: een bezoek aan familie die 8100 kilometer en 10 uur vliegen terug in de tijd woont.

Dat lijkt ver weg, maar bestaat die ‘ver weg’ nog in onze tijd? Toen ik als kind hoorde dat een verre neef missionaris was in de Filipijnen en een nicht in zuidelijk Argentinië de boodschap verkondigde, was dat nog ontzettend ver. Tegenwoordig is dat niet langer het geval. Het duurt natuurlijk nog wel eventjes voor je er bent, maar je kan hen wel bereiken. Tenzij die neef en nicht natuurlijk ‘afgesneden van de beschaving’ leven, zoals dat heet.

Elke reis – het is gelukkig niet mijn eerste – blijft qua organisatie wel min of meer een avontuur, en hoe langer de verplaatsing, hoe meer dat het geval is. Hoewel het andersom natuurlijk ook kan. De metro nemen in Brussel, Amsterdam of Antwerpen is vaak ook een (hels) avontuur. Meestal is verder reizen echter wel iets avontuurlijk.

Sommige mensen krijgen een inval om ergens naartoe te reizen, of gewoon onderweg te blijven,  en springen erin. Onvoorbereid, zonder verwachtingen en soms ook met erg weinig geld op zak. Anderen plannen evenmin maar maken steeds dezelfde reis, elk jaar op exact dezelfde periode langs exact dezelfde route naar exact dezelfde verblijfplaats waar ze exact hetzelfde doen als al die vorige keren. Mijn liefste en ik zitten ergens daartussenin. We bereiden ons in de mate van het mogelijke voor, maar houden er rekening mee dat heel wat afhangt van toevallige omstandigheden. Zowel onderweg als ter plekke, zowel in de heen – als in de terugreis.

Voor ons is deze reis begonnen met het opstellen van een tijdlijn. Bijvoorbeeld via de Ios-app ‘Timeline‘. Met bovenaan de datum waarop we de knop doorhakten om op reis te gaan. Met onderaan de datum waarop we verondersteld worden ons ‘gewone’ leven weer op te vatten. Aanvankelijk is die tijdlijn natuurlijk vrij kaal. Zo’n tijdlijn kan je visualiseren door behangpapier op te hangen op een vrije muur, en daar met viltstift een lange lijn op te trekken. Of je kan het, zoals ik het doe, in een tekstdocument op je tablet meenemen.

Het is niet de bedoeling die tijdlijn van minuut tot minuut of overvol te metselen maar om zicht te krijgen op wat er nog moet gebeuren en onderscheid te maken tussen keuzes die gemaakt zijn, nog te maken zijn en die afhangen van het moment zelf.  Zo weten we waar we heen willen, hoe we ons willen verplaatsen, wat de hoofdbedoeling is van onze reis, wat nodig hebben onderweg en tijdens ons verblijf, wanneer we  vertrekken, ter plekke zijn en terug thuis verwacht worden. Onvoorziene omstandigheden zijn helaas onvermijdelijk, maar in de mate van het mogelijke is het toch belangrijk voorzorgen te nemen. Zo’n voorbereiding maakt het zeker niet minder avontuurlijk, maar wel minder angstaanjagend onzeker. En we hebben onze handen vrij om het onvoorspelbare tegemoet te treden.

Het afgelopen jaar hebben we onze reis van veertien dagen naar de Verenigde Staten proberen voor te bereiden. Dat heeft meer voeten in de aarde gehad dan we dachten. Voor zo’n reis heb je, als Belg, een goedkeuring nodig om in te reizen, een internationaal paspoort, vliegtuigtickets, een verzekering en uiteraard verblijf.

Voor dat laatste hoefden we ons geen zorgen te maken, we kunnen bij familie logeren. Al blijft ook dat natuurlijk heel erg spannend. Zowel voor ons als voor hen. Ook spannend is het invullen van een aanvraag tot verkrijgen van een goedkeuring nodig om in te reizen, in het jargon een ‘Esta’ genoemd.

Gelukkig kregen we voor het invullen van de vragenlijst voor de aanvraag praktische tips van een zeer ervaren Amerika-reiziger. Ook al heb ik wel wat ervaring met het invullen van ‘moeilijker’ documenten, deze had ik zelf nooit goed ingevuld gekregen. Iets eenvoudiger is een internationaal paspoort aanvragen, maar ook dat loopt niet van een leien dakje. Het vergde wat overtuigingskracht vooraleer de ambtenaar die bevoegd was voor het afleveren van zo’n paspoort onze aanvraag ernstig nam. Maar goed, helemaal onverwacht was dat ook niet.

Waar we wel veel tips voor kregen, van verschillende mensen (inclusief onze hulpverleners), was de keuze van het reisbureau. We besloten eerst op het internet te kijken, maar dat bleek al snel ondoenbaar complex en bedrieglijk. We besloten dan maar om twee reiskantoren te bezoeken van degene die ons waren aangeraden. Beiden waren het vertegenwoordigers van grote reisorganisaties.

Er zijn uiteraard veel meer reisagenten, reismakelaars en andere verkopers van reizen in onze stad, maar die verkopen eigenlijk allemaal pakketreizen, vaak naar de zon, en wij wilden eigenlijk vooral twee zitjes op een directe lijnvlucht (inclusief verzekering en assistentie als persoon met beperkingen). Al gauw bleek het reisbureau getipt door onze hulpverleners het beste van de twee te zijn. Of minstens het enige dat onze vragen ernstig nam, en niet meer kostte dan ons maandloon. Ze waren ook nog vriendelijk op de koop toe. Zo kregen we tips over hoeveel (of hoe weinig) Amerikaanse dollar we best meenamen en wat wel en niet te doen om vlot door de zeer kritische Amerikaanse douane te geraken.

En zo zijn we, precies een jaar na de eerste stappen, zover dat we hebben gekozen voor een treinrit vanuit Brussel naar Schiphol, om daar te overnachten, en de volgende morgen het vliegtuig te nemen in één ruk richting noordwesten van de Verenigde Staten. Als er energie overblijft om onderweg te schrijven, zal ik dat ongetwijfeld doen, en posten op deze blog. Ik kan echter niets beloven. Het is dus niet alleen een avontuur als het gaat om reizen, maar ook om te zien welke de impact op mijn lichaam en zenuwen zal zijn. En op die van mijn liefste uiteraard ook. We zijn in elk geval in goede handen, daar ben ik zeker van.