Johanna Spaey in ‘Kleine encyclopedie van de eenzaamheid’ (De Geus, 2018) over waarom een inherent hoger gehalte aan opoïden bij mensen met autisme allerlei effecten heeft, onder andere op pijnervaringen maar ook huilen en eenzaamheid.
Precies mijn vader. Die doet dat ook altijd. Opeens verliest hij zijn beheersing, en dan gooit hij iets kapot, of slaat erop los. Mijn moeder zegt dat komt omdat hij eigenlijk een autist is en dus het grotere geheel niet ziet. Hij ziet alleen kleine stukjes van de werkelijkheid en die stukjes kan hij niet met elkaar verbinden. Ach, voor een autist is hij best lief, hij kan er ook niets aan doen. Niemand kan er iets aan doen. Hij weet veel van de Tora, voor een autist, en hij… Read more ‘Voor een autist is hij best lief’ →
Tistje 