![](https://tistje.com/wp-content/uploads/2023/10/img_8608-1.png?w=600&h=390&crop=1)
‘Op welke manieren geeft hard werken je voldoening?’ … autisme en werk.
Op welke manieren geeft hard werk je voldoening? Geïnspireerd door de dagelijkse schrijfopdracht van Wordpress schrijf ik dit artikel over hoe ‘hard werk’ voldoening geeft .
Op welke manieren geeft hard werk je voldoening? Geïnspireerd door de dagelijkse schrijfopdracht van Wordpress schrijf ik dit artikel over hoe ‘hard werk’ voldoening geeft .
Gianni stuurt me deze vraag : “Mijn vrouw Kim heeft de onaangename gewoonte om de eetgelegenheid te willen verlaten zodra het eten is opgediend. We eindigen dan in onze auto, waar we de restjes opeten. Ze doet dit omdat ze dan haar eigen ruimte heeft, kan doen wat ze wil, en zonder dat iemand meekijkt naar YouTube kan kijken of een boek kan lezen. Ik ben van mening dat auto’s er zijn om van punt A naar punt B te rijden, en niets anders. Het is al een concessie dat ik radio of muziek tolereer. Herken je iets hierin van jou en wat zou ik het beste doen?”
Bespreking van een recent artikel van een onderzoek bij autistische volwassenen met en zonder werk, naar de betekenis van werk voor hun zelf beleefde welzijn. Met als resultaat dat werk zowel langdurig schadelijk voor de gezondheid kan zijn als positief voor het welzijn als de werkomgeving aangepast is, de collega’s begrip, en het werk zinvol.
Bespreking van mijn lezing van het onderzoeksartikel over meervoudig slachtofferschap van autistische volwassenen (Gibbs, Hudson en Pellicano, 2023) dat onlangs verscheen.
Hoe zou jij je brein noemen, vraagt Danaë, moeder van een zoon met autisme en een ‘speciale’ dochter. Ik probeer er genuanceerd op te antwoorden.
Persoonlijk leesverslag van een academisch artikel (inclusief enkele kritieken vanuit mijn perspectief) dat zichzelf als volgt voorstelt:””Deze paper is een samenwerking tussen 3 autistische academici en 1 niet-autistische autisme onderzoeker. De 3 autistische onderzoekers zijn: Dinah Murray (ondertussen helaas overleden, bekend als bedenker van de “monotropisme” autisme theorie), Damian Milton (leidende stem in neurodiversiteit & autisme, originator van het “Double Empathy Problem” & ikzelf (Jo Bervoets). De niet-autistische onderzoeker is Jonathan Green (kinderpsychiater & leidende stem in vroeg-detectie en interventie van autisme).
De paper geeft weer hoe we, over autisme en niet-autisme heen, cruciale dimensies ervaren. In die zin is het (een begin van) een fenomenologische studie (studie van de geleefde ervaringen) van waaruit we de verschillende ervaringen beter kunnen ‘begrijpen’. We argumenteren dat het dit soort studies zijn die nodig zijn om tot betere verklaringsmodellen van autisme te komen.”
Toen ik gisterenavond wandelde door een verboden verlaten domein zag ik een graffiti-citaat dat te midden van de moeilijkheid de mogelijkheid ligt. In deze blog ga ik daarop in.
Waarom de vaak verkeerd geciteerde allegorie van de vis en de boom, beter niet toegepast wordt op de context van autistische mensen en hun omgeving.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.