In een recent nummer van Linda wordt de onzichtbaarheid van autistische vrouwen belicht. Hun jarenlang leren maskeren om ‘normaal’ te lijken leidt tot mentale klachten en late diagnoses. De serie benadrukt de noodzaak van herkenning en begrip, met aandacht voor manieren waarop vrouwen hun leven aanpassen om te functioneren. Ik schrijf erover vanuit het perspectief van een autistische man, zonder mij te vereenzelvigen met het label mannelijkheid.
In een tijd van labels ervaren mensen met autisme uiteenlopende gevoelens over diagnoses. Tijdens het Festival van de Gelijkheid benadrukt vlogger Stijn van InclusieAmbassade het belang van het herschrijven van de betekenis van het label. Hij interviewt drie panelleden met elk een eigen invalshoek over labeling. Ze raden aan om verschillen en overeenkomsten te verkennen en het label te gebruiken als brug naar begrip in plaats van een obstakel.
Labels zoals autisme en andere classificaties bevinden zich volgens mij in een spanningsveld tussen opluchting en beperking, tussen toegangspoort en hokje. Ik ervaar labels noch als held noch als vijand,… Read more Labels als kompas: over labeling zoals ik het nu zie … autisme en beeldvorming →
In dit artikel beschrijf ik hoe de ‘Instagram-isering’ van autisme de belangrijke nuance en context verdrijven in hun zoektocht naar snelle impact. Deze cultuur bevordert simplistische waarheden en versterkt vooroordelen, terwijl complexiteit en diepgang onopgemerkt blijven. Voor echte kennis over autisme is aandacht voor het volledige verhaal essentieel, weg van oppervlakkige formats.
Biologe Kat Van der Poorten stelde tijdens haar lezing aan de KU Leuven een confronterende vraag: “Ben ik zoals Hitler?” Ze bekritiseerde de geneeskundige en ethische implicaties van het postuum diagnosticeren van historische tirannen, zoals Hitler, op basis van DNA. Dit fenomeen leidt tot een gevaarlijke simplificatie van complexe gedragingen en een ontkenning van morele verantwoordelijkheid.
Tistje 