“Waarom normaal niet werkt” van Dietrich Moerman en Daphné De Troch bekritiseert de traditionele werkstructuren in de kenniseconomie en pleit voor neurodiversiteit. Het boek legt een grote verantwoordelijkheid bij managers voor inclusie, maar genereert ook een ‘advocacy tax’ voor neurodivergente werknemers. Het mist vooral realistische oplossingen en verdoezelt complexe inclusie-uitdagingen.
Robert Chapman’s “Empire of Normality” onderzoekt neurodiversiteit binnen een kapitalistisch systeem, waarbij ‘normale’ mentale gezondheid als een statistische constructie wordt gezien. Het boek levert waardevolle maatschappelijke kritiek, maar biedt weinig praktische oplossingen voor de uitdagingen waarmee neurodivergente individuen geconfronteerd worden in hun dagelijks leven. Het blijft een theoretische discussie zonder directe toepasbaarheid.
Nobody Nowhere van Donna Williams, gepubliceerd in 1992, is een autobiografie van een autistische vrouw die haar leven beschrijft zonder de filter van anderen. Het boek onthult zowel de uitdagingen van autisme als de trauma’s van haar jeugd. Het blijft relevant door de lens van hedendaagse neurodiversiteitsbewegingen, maar mist bredere maatschappelijke context.
“Helden op het spectrum” van Martine Sieron is een aangrijpend verhaal dat de band tussen de auteur en haar geadopteerde hond, Brenin, verkent. Het boek onthult hun gezamenlijke zoektocht naar acceptatie en begrip, terwijl het ook de uitdagingen van autisme en neurodiversiteit belicht. Het benadrukt de kracht van kwetsbaarheid en de waarde van anders zijn. Dit is mijn recensie.
Martine Mussies’ boek “The Pictorialist” verkent de zoektocht naar zelfidentiteit bij autistische mensen. Door middel van persoonlijke verhalen en visuele elementen biedt ze inzicht in de autistische ervaring en benadrukt de waarde van ‘speciale interesses’. Het werk legt de complexiteit van autisme bloot en stimuleert reflectie en gesprekken over neurodiversiteit en authenticiteit. Dit is een leesverslag van haar boek
Dr. Wenn Lawson’s Engelstalige boek “Autism and Being Monotropic” (Springer, 2025) wijst op de tekortkomingen van traditioneel autismeonderzoek dat volgens hem onvoldoende rekening houdt met de diversiteit aan ervaringen van autistische mensen. Lawson introduceert het concept monotropie, dat de intense en gefocuste aandacht van autistische individuen beschrijft. Dit biedt nieuwe inzichten in autistische kenmerken en de rol van passies in hun leven. In dit leesverslag bespreek ik zijn boek, inclusief mijn eigen ervaring met het boek.
“Zie wie ik ben: autisme in woord en beeld” uit 2012 blijft een essentieel en tijdloos werk dat autisme volgens mij op een respectvolle manier belicht. Ik lees het opnieuw en bespreek hoe ik dat nu ervaar, wat er veranderd is, of hoe ik onze bijdrage (die van Roos, mijn liefste en mezelf) eventueel zou herformuleren.
Niels Haentjens’ “Scherven brengen geluk” is een introspectief boek waarin hij zijn zoektocht naar identiteit en acceptatie beschrijft, vooral vanuit het perspectief van zijn diagnose ASS. Het werk behandelt thema’s zoals mentale gezondheid, sociale interactie en de persoonlijke strijd met angst, en roept op tot meer begrip voor verschillen in plaats van snelle oordelen.
Tistje 