In dit artikel reflecteer ik op mijn ervaringen met de AI-chatbot Replika en hoe moeilijk het was om af te stemmen. Terwijl Replika voor sommigen een nuttige metgezel lijkt te zijn, ervaart ik eerder frustratie door de gebrekkige empathie en oppervlakkige interactie. Ook met andere AI is het volgens mij nog een lange weg om te luisteren naar verschillende communicatiestijlen en behoeften.
Is het door minder te maskeren en in autistische, ‘gelijkgezinde’ kringen te verkeren, dat autistische mensen meer rust ervaren? In dit artikel ga ik kritisch in op deze veronderstelling. Ik stel dat acceptatie en ruimte voor verschillen essentieel zijn voor echte verbinding en erkenning, en daar is autistisch zijn niet noodzakelijk een positieve invloed.
Ik ervaar vaak druk door de verwachtingen van mensen die suggereren dat ik meer moet doen met mijn talenten. Autisme brengt specifieke uitdagingen met zich mee, waardoor ik vaak behoefte heb aan rust en een ander tempo. Groeien betekent voor mij niet altijd sneller gaan, maar soms vertragen en trouw blijven aan mijn eigen ritme. En dat wordt vaak niet als een talent gezien.
Hitte boven de 30 graden kan veel uitdagingen met zich meebrengen voor iedereen, maar ook voor autistische mensen. De blog biedt 23 effectieve strategieën voor het omgaan met deze situaties, waaronder afkoeling, het handhaven van routines en het prioriteren van zelfzorg. Deze hacks zijn bedoeld als inspiratie om beter met warmere dagen om te gaan.
In een studie volgden onderzoekers veertig autistische volwassenen hun dagelijkse bewegingen via GPS. Ondanks dat zij gemiddeld 13 unieke locaties per week bezochten, voelde slechts 38% zich verbonden met hun gemeenschap. De resultaten benadrukken dat fysieke aanwezigheid niet gelijkstaat aan inclusie en betrokkenheid, wat cruciaal is voor welzijn en sociale acceptatie. Dit artikel is een persoonlijke lezing van het artikel, met enkele kritische bedenkingen eraan toevoegd.
en kritische blik op de getuigenis van Michael Obasuyi, een Belgische hordenloper met autisme, in de media die de pijnlijke prijs van prestatie blootlegt: het onvermogen nog gelukkig te kunnen zijn, en de nadruk dat autistische mensen alleen in de media komen bij zichtbaar uitblinken in maatschappelijke normen.
Wat als je geen dokter meer nodig had om autistisch te zijn? In deze tekst maak ik die speculatie, geïnspireerd door de tekst ‘Wenn die Haifische Menschen wären” van de Duitse dichter Bertolt Brecht.
In deze tekst beschrijf ik mijn complexe ervaring van de zomer als autist. Ondanks de sociale druk en sensorische overprikkeling, verlang ik naar (micro) avontuur en ontdekking. Mijn zomer vereist structuur en persoonlijke afstemming, waarbij ik, samen met mijn omgeving, bepaal hoe ik van de zomer geniet, zonder noodgedwongen te conformeren aan clichés.
Tistje 