In deze aflevering van de ‘dagelijkse schrijfopdracht’ gaat het over mijn grootste uitdagingen. Ik heb me beperkt tot de tien grootste, dus op gebied van sociale interacties, communicatie, sensorische verwerking, aanpassing aan verandering, werk/opleiding, zelfzorg, psychologische gezondheid, empathie, omgaan met stigma en het behouden van onafhankelijkheid, onder andere (maar niet uitsluitend) als gevolg van autisme.
Bedenk een bedrijfsconcept, is de schrijfopdracht waaruit deze blog voortkomt. Ik koos voor AutiLife, een innovatief bedrijf dat zich richt op het creëren van een inclusieve en ondersteunende omgeving voor autistische volwassenen. Het biedt individueel afgestemde carrièrepaden, inclusieve werkplaatsen, ondersteuning, sociale integratie, mentorschap, welzijnsprogramma’s en community-ondersteuning. Door uitdagingen aan te pakken, wil AutiLife de levenskwaliteit van autistische volwassenen verbeteren en een inclusieve cultuur bevorderen met focus op duurzaam leven.
In deze blog ga ik in op de vraag ‘Als ik kon zorgen dat iets niet was uitgevonden, wat zou dat zijn?’.
In dit stukje schrijf ik over mijn online communicatiestijl, met de nadruk op eerlijkheid, concreetheid en authenticiteit, mijn voorkeur voor schriftelijke communicatie boven video- en audiogesprekken, en mijn behoefte aan duidelijke, letterlijke communicatie op voorspelbare platformen, en individueel comfort.
De kans om een bord langs de autosnelweg te krijgen is een uitgesproken gelegenheid om na te denken over wat ik zou kunnen tonen dat staat voor mijn identiteit, interesses en creativiteit.
Een stukje rond de dagelijkse schrijfopdracht, dit keer over welke vakken ik heb gestudeerd. Tijdens mijn studie heb ik mij gericht op het begrijpen van het bedrijfsleven, het ondernemerspad van mijn ouders gevolgd en mij verdiept in het lezen en organiseren van kennis. Later heb ik sociale studies gevolgd, waarbij ik over gedachten en emoties leerde, waarmee ik me losmaakte van de traditionele discussies over autisme. Mijn huidige focus ligt op ouder worden, het levenseinde, menselijk gedrag en maatschappelijk begrip, een levenslange missie.
In deze blog een kort stukje naar aanleiding van de dagelijkse schrijfopdracht. In mijn dagelijks leven ervaar ik ‘spelen’ als het ontdekken van een unieke wereld te midden van chaos. Het betekent het verkennen van interesses, leren van nieuwe dingen en rust vinden in herhaling. Voor mij is spelen geen kinderachtige bezigheid, maar een essentieel onderdeel van zelfzorg en overlevingsstrategie.
Tistje 