Lies, een 44-jarige autistische vrouw, beschrijft haar unieke manier van informatieverwerking, waarin ze eerst details opmerkt voordat ze het geheel ziet. Haar intelligente brein geraakt snel uitgeput door sociale interacties en interne signalen die niet goed functioneren. Praktische steun biedt haar de nodige rust, terwijl structuur en logica haar helpen gelukkig te zijn.
Alex, 32 jaar, deelt zijn verhaal over autisme en vervreemding. Als een kameleon past hij zich aan om erbij te horen, wat leidt tot uitputting en eenzaamheid. Na zijn diagnose ervaart hij een bevrijding en toestemming om authentiek te zijn. Hij benadrukt de noodzaak van zichtbaarheid en communicatie over diverse uitingen van autisme.
Anna, 44, leeft met autisme en beschrijft de dagelijkse strijd om balans. Ondanks een liefdevol gezin en werk, voelt ze zich vaak overprikkeld en uitgeput. Ze leert grenzen stellen met hulp, maar blijft het moeilijk vinden in een veeleisende wereld. Haar grootste verlangen is om simpelweg in stilte en rust te leven. Dit is haar verhaal.
Warre ontdekte op 38-jarige leeftijd zijn autisme, wat hem een nieuw perspectief op zichzelf gaf. Hij beschrijft hoe hij liefde en relaties ervaart, vooral met zijn partner Lise, die ook autistisch is. Hun relatie is gebaseerd op eerlijkheid en voorspelbaarheid, waarbij ze elkaar volledig accepteren en steun bieden in een complexe wereld.
Rita ontving als grootmoeder haar autisme-diagnose, reflecteert op haar levenservaringen. Na jaren van proberen ‘mee te draaien’, vond ze eindelijk een thuis in zichzelf. Haar relatie met haar kleindochter is gebaseerd op stille connectie, wat haar een gevoel van mildheid geeft voor zichzelf en anderen.
Louise, 36, ontdekte op 31-jarige leeftijd haar autisme. Vroeger voelde ze zich een ‘lastig meisje’, maar de diagnose gaf haar inzicht in haar ervaringen. Ze ziet haar autisme als iets dat onzichtbare botsingen veroorzaakt met de wereld. Het is volgens haar niet meteen een probleem om op te lossen, maar een unieke manier van zijn die vraagt om acceptatie en begrip.
Jeanne, een vrouw met autisme, voelt zich als een buitenstaander in de moderne wereld van 2025. Ze schrijf dat haar ervaringen van synesthesie en historische herinneringen haar kalmte bieden en verbinding met het verleden. Terwijl ze haar verleden herbeleeft, vindt ze rust in een tijd waarin haar anders-zijn als heilig werd beschouwd.
In deze blog pleit ik ervoor dat teksten over autisme niet alleen moeten focussen op maatschappelijke kritiek, maar ook op persoonlijke ervaringen en unieke belevingen van autistische mensen. Er is volgens mij behoefte aan verhalen die verbinden, zonder moraal of uitleg, die de diversiteit binnen de autistische gemeenschap weerspiegelen en de schoonheid van hun ervaringen erkennen.
Tistje 