Sinds januari 2010 hou ik een expositie van foto’s, filmpjes, quotes en eigen en vertaalde teksten op de microblogsite Tumblr (tistje.tumblr.com). Soms maar lang niet altijd is er een directe link met autisme. Het is voor mij eerders een doorlopend (levens)verhaal in beelden, woorden en getallen.
Zij was Rika niet, die ik net een jaar geleden, die morgen op die andere trein naar Gent Dampoort zag. Verhaal van een merkwaardige ontmoeting, een wisseling van blikken in een moment. Net een jaar en enige tijd geleden.
‘Stel dat ik een schilderij voor je zou willen/mogen maken, zou je dan speciale wensen hebben? Zou er iets of iemand moeten opstaan, heb je voorkeur voor een stijl of school, natuur of samenleving, een portret van mens of dier, van jezelf of iemand bijzonder?’ – het is een vraag die ik niet elke dag krijg, maar toch de moeite om er eens over na te denken en in deze blog er iets proberen over te schrijven.
Het is wat vreemd om je eigen liefste te interviewen. Na wat overweging, en op haar eigen vraag, heb ik het interview toch laten doorgaan. In dit interview spreekt Roos vooral als vrouw met autisme vanuit eigen ervaringen. Over hoe de impact van onbegrip voor het anders-zijn, een (laattijdige) diagnose en (goede) ondersteuning en andere thema’s.
Een fragment uit Billy de kat: redder in nood (The House of Books, 2014) van Louise Booth
Ten slotte een verhaal over autisme en seks. Een autistische vrouw heeft een verhouding die algauw uit raakt. Op de vraag waarom antwoordt ze: ‘We waren samen naar de bibliotheek geweest, we hadden samen bij Hardee’s gegeten en we waren samen naar de film gegaan. Zodoende hadden we alles gedaan wat we samen konden doen, en nu wordt het tijd om een andere verhouding te beginnen.’ Ik ken nogal wat van autisten Herman De Coninck in ‘De Vliegende Keeper: essays over poëzie’ (De Arbeiderspers, 2011)
In een-twee-drie krijg ik weinig gezegd. Nooit op het juiste moment. Spijts het cliché, zeg ik toch: ik hou van jou. Onbeholpen zacht. Warm en koud tegelijk. Als jij kijkt, ik naar de grond. Als ik kijk, jij naar de lucht. Verlangend naar rakelings contact. In vertraagde herhaling. Even, in een zalige vlucht. Steeds opnieuw. Het programma Joos van de Vlaamse nieuwsradio Radio 1 organiseerde een wedstrijd ‘een verhaal in 55 woorden’. Verhalen schrijven lukt mij helaas niet zo goed, dus heb ik maar dit poëtisch stukje ingestuurd. Niet gewonnen… Read more In 55 woorden →
