Af en toe krijg ik vragenlijstjes van studenten, meestal ter voorbereiding van een scriptie, over mijn autismebeleving, of hoe ik sta tegenover een bepaald thema dat al dan niet verband houdt met autisme of mijn handicapervaringen. Ik vul die altijd graag in, zeker als ze me nadien ook een exemplaar van hun eindproduct doormailen. Dit keer kreeg ik een lijstje van vijf vragen over mijn verhaal over autistisch leven, van Marie van het getuigennetwerk van GRIP vzw. Ik beantwoord graag deze vragen vanuit hoe ik mijn verhaal doe.
Een verhaal van een ontmoeting van Mia, een 41-jarige neurotypische vrouw en Jochen, een man die zichzelf ‘zwaar autistisch noemt, via een tweedehandssite, geïnspireerd door een artikel op Libelle.nl in de reeks Marktplaats Misères.
Sinds januari 2010 hou ik een expositie van foto’s, filmpjes, quotes en eigen en vertaalde teksten op de microblogsite Tumblr (tistje.tumblr.com). Soms maar lang niet altijd is er een directe link met autisme. Het is voor mij eerders een doorlopend (levens)verhaal in beelden, woorden en getallen.
Zij was Rika niet, die ik net een jaar geleden, die morgen op die andere trein naar Gent Dampoort zag. Verhaal van een merkwaardige ontmoeting, een wisseling van blikken in een moment. Net een jaar en enige tijd geleden.
‘Stel dat ik een schilderij voor je zou willen/mogen maken, zou je dan speciale wensen hebben? Zou er iets of iemand moeten opstaan, heb je voorkeur voor een stijl of school, natuur of samenleving, een portret van mens of dier, van jezelf of iemand bijzonder?’ – het is een vraag die ik niet elke dag krijg, maar toch de moeite om er eens over na te denken en in deze blog er iets proberen over te schrijven.
Het is wat vreemd om je eigen liefste te interviewen. Na wat overweging, en op haar eigen vraag, heb ik het interview toch laten doorgaan. In dit interview spreekt Roos vooral als vrouw met autisme vanuit eigen ervaringen. Over hoe de impact van onbegrip voor het anders-zijn, een (laattijdige) diagnose en (goede) ondersteuning en andere thema’s.
Een fragment uit Billy de kat: redder in nood (The House of Books, 2014) van Louise Booth
Ten slotte een verhaal over autisme en seks. Een autistische vrouw heeft een verhouding die algauw uit raakt. Op de vraag waarom antwoordt ze: ‘We waren samen naar de bibliotheek geweest, we hadden samen bij Hardee’s gegeten en we waren samen naar de film gegaan. Zodoende hadden we alles gedaan wat we samen konden doen, en nu wordt het tijd om een andere verhouding te beginnen.’ Ik ken nogal wat van autisten Herman De Coninck in ‘De Vliegende Keeper: essays over poëzie’ (De Arbeiderspers, 2011)
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.