The Bridge

Naar aanleiding van de première van de Zweeds-Deense krimi The bridge (Zweeds: Bron, Deens: Broen), die afgelopen zaterdag op Canvas van start ging, vroeg de Vlaamse krant De Standaard een aantal mensen, waaronder mezelf, naar een reactie en een analyse. Dit stuk is daar een resultaat van.

The bridge is dé te volgen en uitermate spannende serie van dit najaar. Deze Zweeds-Deense-Duitse coproductie speelt zich af in Kopenhagen en Malmö, twee steden die verbonden zijn door de Oresund-brug.

De serie gaat tegen de klassieke beeldvorming in. Saga Norén is een extreem geëngageerde en goed georganiseerde succesvolle werknemer. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd maar er is toch iets van aan dat zij autismetrekken zou hebben. Volgens Peter Vermeulen mist Norén wel rigiditeit. Zij is wel een tegenpool van haar Deens collega Martin Rhode. Als die haar zegt dat hij haar altijd mag bereiken, neemt zij dit erg letterlijk.

Het lijkt wel of iedere serie zijn eigen autist heeft. Het labelen van een fictioneel karakter blijft nochtans lastig. Norén blijft een ondoorgrondelijke vrouw. Voor een snelle wip even naar het café … is dat een avondje uit van een autiste? Het lijkt me niet erg realistisch.

Wel is dat ze verrast wordt door onlogische reacties. Ook liever langskomen dan via mail of telefoon afhandelen wat je te doen hebt vind ze raar. De ongemakkelijke t-shirt wissel valt haar niet op. Wel een pluimpje ontvangen als je doet wat je moet doen of verzwijgen voor een goede collega niet als een leugen zien. Het is ook niet duidelijk of ze een ontluikende empathie vertoont of ze eerder een meester in imitatie, camouflage en compensatie is. Martin daarentegen lijkt gedoemd om met zijn ballen bezig te blijven.