Deze tijd van het jaar word ik er af en toe nog wakker van, badend in het zweet, van de examens, vooral dan deze van in het secundair onderwijs. In het hoger onderwijs was het vooral wennen aan de sociale regels. In deze tekst vertel ik over ervaringen met het mondelinge examen.
Soms is het, denk ik, vooral een kwestie van vertrouwen. Een teveel, of een tekort. Logisch, schrijft Barry Prizant in zijn boek ‘Gewoon uniek’, want autisme kan je het best verstaan als een ‘disability’ als het op vertrouwen aankomt. Wat vertrouwen en wantrouwen (in mijn lichaam & geest, in de wereld, in anderen) voor mij betekent en hoe ik iemand vertrouw, daar probeer ik in deze blog iets over te schrijven, vanuit mijn eigen ervaring uiteraard.
Tistje 