‘In mijn omgeving kom ik veel in contact met autistische mensen’ schrijft Petra mij. ‘Ik merk dat zij voor alles en nog wat angstig zijn. Jammer genoeg is het moeilijk met hen te spreken over hun angsten, of in het algemeen te communiceren met hen. Ik vroeg me af of jij mij zou kunnen zeggen wat nu de typische angsten van autistische mensen, volwassenen in het bijzonder, zouden kunnen zijn.’ Ik probeer genuanceerd op deze vraag te antwoorden vanuit mijn eigen ervaringen met angst.
Liesbeth, een lezeres van mijn blog en autistische moeder (niet ‘autismemoeder’, vermeld ze), mailt me de vraag ‘hoe kan ik als autistische volwassene uitmaken of iets wat ik voorheb een gevolg is van mijn autisme(beleving) of eerder het gevolg van iets anders, zoals andere aandoeningen of beperkingen, persoonlijkheid of karakter?’. Een interessante vraag die ik graag probeer te beantwoorden, natuurlijk vanuit eigen ervaringen en vanuit mijn onvergelijkbare eigenheid.
Om te weten te komen wat leeft bij andere autistische mensen, en wat autisme betekent, vind ik het belangrijk, naast ‘live’ en ‘online’ contact met autistische personen en hun omgeving, ook regelmatig op de hoogte te blijven van wat autistische en niet-autistische onderzoekers, schrijvers van (al dan niet gepopulariseerd) wetenschappelijke boeken willen delen. Op basis van deze informatie heb ik voor mezelf op een rijtje gezet welke de vijftien meest vermelde, en vermoedelijk ook belangrijke (hoewel misschien niet belangrijkste) onderzoeksthema waren in de afgelopen jaren. In deze blog doe ik daarvan verslag.
Een poging tot nuttige en behulpzame beschrijving te bieden van hoe iemand met autisme mogelijk kan reageren op de vraag “wat bedoel je?” en welke strategieën kunnen worden gebruikt om de vraag te verduidelijken.
Marjorie denkt dat haar beste vriendin autistisch is maar ze durft het haar niet te zeggen. Ze vraagt of ik daar een idee over heb. Ik probeer vanuit eigen ervaringen en genuanceerd mijn visie neer te schrijven in deze blog.
Een doosje vol geluk, zouden daar bij mij chocolaatjes in zitten, zoals een reclameslogan aangeeft, of toch iets anders. In deze blog ga ik in op wat een doosje vol geluk voor mij betekent.
‘Als je voor één dag iemand anders kon zijn, wie zou dat dan zijn, en waarom?’ is een vraag die ik al een paar keer op een sollicitatiegesprek kreeg. Ik probeer ze genuanceerd en vanuit mezelf te beantwoorden.
Af en toe krijg ik een mail uit eerder onverwachte hoek of met een verrassende vraag. Zo mailt me Bart me met deze vraag: “Als student maatschappelijk werk hoor ik regelmatig, zowel van ouders als van anderen, dat we mensen met autisme, en in het bijzonder kinderen en jongeren, niet mogen proberen te veranderen, maar moeten accepteren zoals ze zijn en aan de slag gaan met wat er goed gaat. Daar ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand, of die nu autistisch of niet, de kans laten schieten om het autisme zo veel mogelijk te behandelen en weg te krijgen? Het zou toch jammer zijn dat we bij de pakken blijven zitten! Hoe zie jij dat?” Ik probeer deze vraag genuanceerd en vanuit eigen ervaringen te beantwoorden.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.