In een recent artikel in de ‘Journal of Autism and Developmental Disorders’ maakt professor Patricia Howlin, Brits professor in de klinische kinder – en jeugdpsychologie, een overzicht van de veranderingen in de veertig jaar na het eerste verschijnen van autisme in de DSM III. In deze blog vat ik vijf evoluties samen die prof. Howlin opmerkt, en plaats er mijn persoonlijke bedenkingen bij.
Bedenk eens vijf minpunten aan je autisme, is een vaak gestelde vraag. Zeker niet zo eenvoudig, al was het maar omdat er veel meer dan vijf zijn. In deze blog probeer ik het niettemin. Behalve de weerbarstigheid van autisme om het in woorden te gieten en uit te leggen, komt de moeilijke verteerbaarheid van autisme, de voortdurende over – en onderprikkeling, het irritant contact en de schurende communicatie met anderen (met en zonder autisme) en tot slot gepest en buitengesloten worden als gevolg van autistisch zijn. Uiteraard is deze lijst verre van volledig, en weerspiegelt ze alleen mijn eigen ervaringen.
Emily Lovegrove in ‘Autism, Bullying and Me’ (Jessica Kingsley Publishers, 2020) over hoe je zelf moet experimenteren hoe een goede antipeststrategie eruit ziet, en je bewust worden hoe je eruit ziet als persoon met autisme
1000 vragen aan jezelf, nummer 93 met vragen als wat gebeurt er als je diep in iemands ogen kijkt, welke kaassoort zou je zijn, hoe voel jij je als je geconfronteerd wordt met verandering, hoe is het om mij te zijn, of ik terug of eerder vooruit kijk, of ik eerlijk antwoord durf geven of weleens bang ben voor de reactie van de vraagsteller, wat de engste plekken in deze wereld zijn volgens mij, of ik al eens ben gecatfished, wat ik mensen heb gewenst voor 2021, en wat ik zou invullen in de zin ‘morgen ga ik het helemaal anders aanpakken, want …’
15 tips voor een betere verstandhouding met als invalshoek communicatie, in de ik-vorm, vanuit mijn persoonlijke ervaring als mens met autisme, en mogelijks ook inspirerend voor anderen maar niet te veralgemenen tot iedereen. Losjes geïnspireerd door de 30 tips die de Britse leerkracht, vader en ervaringsdeskundige Pete Wharmby op zijn Twitter-account geeft om mensen met autisme te helpen.
Martine Delfos (73), psycholoog en autismedeskundige, in het Algemeen Dagblad van 17 januari, in het artikel ‘Jonathan, 28, rende naakt de straat op en stak met aardappelschilmesje fietser neer’, over hoe we autisme vaak nog verkeerd begrijpen.
Onlangs las ik, bij ‘integratief therapeute’ Vera Helleman, dat autisme ook verklaard zou kunnen worden ook het ontbreken aan een ik-referentiekader. Met andere woorden: het ontbreken van het besef van een ‘ik’. Dat heeft als gevolg dat ze niet kunnen kiezen, grenzen stellen of meningen formuleren. Wat ik daarover denk, schrijf ik in deze blog.
Scarlett, lezeres van deze blog en gehuwd (met een partner met autisme), mailt me deze vraag: “Hoe is het toch mogelijk dat dat autisme ons of een liefdesleven in het algemeen zo kan verpesten, en waarom hij ervoor kiest daar niets aan te doen. Zou het liggen aan het verstand (hij is nochtans een intelligente man), zijn opvoeding (zijn moeder is heel kil, zijn vader leraar fysica), of nog iets anders?” In deze mail probeer ik daar genuanceerd positief en vanuit eigen ervaringen op te antwoorden.
