Anna Wilson in ‘A Place for Everything: my mother, autism and me’ (Harper Collins, 2020) over het beeld van autisme dat soms wat verkeerd zit. Ze schreef haar boek over haar moeder die op haar 72ste een diagnose autisme kreeg na een leven van worsteling met sociale situaties en angsten. In het YouTube-filmpje onder het vertaald fragment vertelt ze over het boek en leest ze een passage voor.
Leesverslag van Het IQ en de intelligentie: de illusie van het meten van Martine Delfos, uitgegeven bij uitgeverij SWP (2020). Het is een analyse geworden van de geniale Alfred Binet over het Flynn-effect en leerpotentieel testen naar autisme en intelligentie. De intelligentietest zoals wij die kennen is volgens Delfos onbetrouwbaar en voorbijgestreefd. Het failliet van de IQ-test komt het scherpst naar voren bij onderzoek van intelligentie van mensen met autisme
Misverstanden rond intelligentie en autisme kunnen soms ingrijpende gevolgen hebben voor later. Delfos heeft echter ook ideeën voor hoe het wel goed zou kunnen. Ze beroept zich daarbij op de ideeën van Binet, Vygotsky en pleit voor testen van leren in plaats van een momentopname. Tot slot vind ik het boek soms wat te betogend naar mijn zin, maar toch uitermate inspirerend en dus een aanrader.
Jeppe is 20 en staat zoals elke dag klaar te wachten op de trein om naar zijn colleges aan de universiteit te gaan. Op dat moment wordt iets omgeroepen waardoor Jeppe vandaag niet op zijn bestemming zal geraken. In deze tekst beschrijf ik ook vanuit eigen ervaring hoe dat gaat, en waarom Jeppe niet ter plekke geraakt. Geïnspireerd door een aantal verhalen van mensen met autisme over ‘details’ die door hun autisme tot onverwachte wendingen in hun leven kunnen leiden.
Tom Heremans in een bespreking van de serie “Love on the Spectrum” (op de betaalzender Netflix) over waarom mensen met autisme bijzonder grappig blijken te zijn (en niet alleen omdat ze hopeloos sociaal aangepast zijn volgens hem)
Op aangeven van LAVA (lees – en adviesgroep volwassenen met autisme) bespreek ik een artikel over wat werknemers met autisme kan helpen op de werkvloer om met verwachtingen om te gaan. Bij werknemers met autisme blijkt dat het potentieel hoogstaand kwalitatief werk onder andere door drempels op de werkvloer zelf vaak niet verzilverd raakt. Stress in de werkomgeving en beperkingen in sociale omgang blijken de belangrijkste daarvan. Sociale steun van collega’s helpt weliswaar neurotypicals maar hulp buiten de organisatie (via coaching of anderen met autisme of zichzelf kunnen zijn) helpt het meest voor mensen met autisme. Sociale communicatie met collega’s lijkt het meest problematisch volgens werknemers met autisme. Voor die niet-autistische collega’s lijkt werkstress voor veeleer een ‘dingetje’ en soms eens lastig terwijl het voor werknemers met autisme aanzet kan zijn tot opgebrand raken. Vooral goede relatie met het management (op alle niveaus) kan autistische werknemers helpen volgens dit artikel.
Effy Vanspranghe in [samen] spelen: spel en spelen autismevriendelijk aanpassen volgens sociale niveaus (Epo/Autisme Centraal, 2019) over het belang van ‘je alleen leren bezighouden’ voor mensen met autisme en hun omgeving, eerder dan steeds de nadruk leggen op ‘leren omgaan met anderen in veel situaties’.
Bespreking van het boek ‘Crime and Autism Spectrum Disorders: myths and mechanisms’, over de verhouding van autisme en criminaliteit, en hoe de twee belangrijkste uitdagingen, verstaan van de rol van autisme bij criminaliteit en een meer onbevooroordeelde behandeling door Justitie en Politie van verdachten met autisme.
Luca Dellanna, ingenieur en self-made autismekenner, in ‘The world through a magnifiying glass: a new theory to explain autism’ (zonder uitgeverij, 2018) over het verschil tussen mensen met en zonder autisme wat betreft de waarneming en betekenisverlening van de wereld.
