Evelien Tersteeg in ‘Onzichtbaar onvermogen: een kijkje in het leven van een autistische vrouw’ (Hogrefe, 2020) over de betekenis van dans als ontspanningstechniek voor haar als vrouw met autisme.
Het is stil(ler) in onze straat, nu de kroegen en restaurants zijn gesloten, maar niet stil(ler) in mijn leven, en zeker niet in de virtuele kroegen die doorlopend open blijven. In dit stuk ga ik in op mensen die werkelijk last hebben van deze nieuwe situatie, en waarom zij niet meteen het ‘sociaal dier’ zijn waarover vaak sprake in de pers. En waarom mensen met autisme ook best wel sociale dieren kunnen zijn, ook al is niet iedereen met autisme even aanspreekbaar. Verder ga ik in dit artikel op in op de oproep om een spoedcursus ‘hoe autistisch te leven in tijden van een pandemie voor neurotypicals en andere dummies’ te organiseren. Misschien is dat immers onze enige hoop om tegen 2030 van Covid-19 af te geraken.
Gert, nog even student en straks koelkastspecialist, had tot vorig jaar een passie, bloggen rond autisme, waar hij volgens zichzelf en zijn omgeving teveel tijd en geld in stak. Hij vraagt me hoe ik aankijk tegenover een mogelijk einde van mijn blog, of ik daarover nadenk. ‘Ik ken geen bloggers die het al veel langer doen dan jij. Hoe zou jij een blog eindigen en wanneer zou het juiste moment daarvoor zijn? Daar ben ik benieuwd naar.’ In deze blog probeer ik daar een genuanceerd en eerlijk antwoord op te geven
1000 vragen aan jezelf, nummer 88, met vragen als wat was vandaag je, welke blogs lees je soms, in welk tijdperk was je graag jong geweest, welk zelfhulpboek heeft jou ooit geholpen, wat zie je als je naar de toekomst kijkt, welke periode in jouw leven beschouw je als het gelukkigst, wie had het meest positieve invloed op jouw tot nu toe, doe je liever de afwas zelf of laat je die liever doen door een machine, verkies je als vloerbedekking tapijt, hout (of nephout) of tegels, en van welke gewoonte zou je graag af willen
Twintig stellingen rond autisme, waarmee je het eens of oneens kan zijn (of die je inspiratie kon leveren om zelf gedachten of woorden te maken), geïnspireerd door het werk van de Britse ervaringsdeskundige, vader, leraar, spreker Pete Wharmby.
Mijn diagnose autisme heeft me geholpen om mezelf zoals ik ben te aanvaarden”, schrijft Marlies Hübner, collega-blogger bij Robotinabox, een van de populairste Duitstalige autismeblogs. In een interview met het Oostenrijkse blad ‘News.at’, spreekt ze hoe haar diagnose haar leven heeft veranderd, waarom mensen met autisme niet noodzakelijk in hun eigen wereldje leven, wat een (on)toegankelijke samenleving voor haar betekent, over autisme bij vrouwen, maskeren, openheid over je autisme op de werkvloer, en de invloed van Greta Thunberg.
Streven naar geluk is wat mensen met en zonder autisme verbindt, maar het begint met in beweging komen. Dat is de centrale boodschap in een Engelstalig artikel rond Autisme en Geluk van dr. Peter Vermeulen (Autisme Centraal, Autism in Context) in ‘Autism Advocate and Parenting Magazine’. Het artikel geeft een mooi overzicht hoe hij autisme en geluk ziet en welke strategieën hij voorstelt. Via de website ‘Autism in Context’ kan u het artikel lezen. In deze blog leest u niet meteen een letterlijke vertaling, maar een tekst die geïnspireerd is door de vertaling van het artikel vermengd met eigen reflecties.
Tom Cutler, auteur van bizarre maar verhelderende zelfhulpboeken en persoon met autisme, in ‘Keep Clear: My adventures with Asperger’s’ (Scribe, 2019) over zijn worsteling met eerlijke antwoorden en ongepaste maar zinnige vragen in delicate situaties. Vertaling door Sam Peeters.
