Autisme kan invloed hebben op sociale interacties, maar biedt geen excuus voor grensoverschrijdend gedrag. Bekende personen die autisme aanvoeren als verklaring, versterken schadelijke stereotypen. Het is belangrijk dat de maatschappij verantwoordelijkheid en respect voor neurodiversiteit erkent, zonder te veroordelen of te stigmatiseren. Mensen met autisme maken morele keuzes en zijn verantwoordelijk voor hun daden.
De autismetag op deze blog biedt een diepgaande verkenning van het onderwerp door meer dan 1700 artikelen. Onder deze tag vind je persoonlijke verhalen, identiteitsreflecties en neurodiversiteit, zonder te vervallen in simplistische beeldvorming. In deze tekst probeer de inhoud die onder deze tag valt samen te vatten, met thema’s als zelfzorg, sociale verbindingen en werk, met een kritische en persoonlijke benadering die uitnodigt tot heroverweging en verbinding.
Elke zomer ondernemen we ontspannen daguitstapjes naar natuurgebieden, musea en meer. Hoewel we stressmomenten ervaren, zoals lange wachttijden of uitgevallen vervoersmiddelen, denken we vooruit en vangen veel stress op vooraf. ’s Zomers zijn er vaak discussies of berichten over speciale voorzieningen, maar er zijn ook schaduwkanten. Toegankelijkheid is complex, elke situatie vereist nuance en begrip.
In dit artikel probeer ik te antwoorden op de vraag “wie is neurodivers?” die ik vaak krijg. Neurodiversiteit verwijst naar de natuurlijke variatie in breinfuncties, terwijl neurodivergentie betreft wie frictie ervaart met maatschappelijke verwachtingen. Er zijn verschillende visies op wie neurodivergent is, variërend van formele diagnoses tot zelfidentificatie. Neurodivergentie heeft veelal een sociale en politieke invulling dan dat het gelinkt is aan diagnoses.
Niels Haentjens’ “Scherven brengen geluk” is een introspectief boek waarin hij zijn zoektocht naar identiteit en acceptatie beschrijft, vooral vanuit het perspectief van zijn diagnose ASS. Het werk behandelt thema’s zoals mentale gezondheid, sociale interactie en de persoonlijke strijd met angst, en roept op tot meer begrip voor verschillen in plaats van snelle oordelen.
Wat doe je als je op dat onbewoond eiland strandt, uit de vraag “welk boek zou je meenemen op een onbewoond eiland’, en zowel het boek als het eiland anders uitpakken dan verwacht of verbeeld? Een poging tot mezelf voorstellen hoe dat zou zijn, voor ingeval dat. En met dat ene, volstrekt niet passende, liedje in mijn hoofd dat steeds weer blijft terugkeren.
Louise, 36, ontdekte op 31-jarige leeftijd haar autisme. Vroeger voelde ze zich een ‘lastig meisje’, maar de diagnose gaf haar inzicht in haar ervaringen. Ze ziet haar autisme als iets dat onzichtbare botsingen veroorzaakt met de wereld. Het is volgens haar niet meteen een probleem om op te lossen, maar een unieke manier van zijn die vraagt om acceptatie en begrip.
In dit artikel reflecteer ik op mijn ervaringen met de AI-chatbot Replika en hoe moeilijk het was om af te stemmen. Terwijl Replika voor sommigen een nuttige metgezel lijkt te zijn, ervaart ik eerder frustratie door de gebrekkige empathie en oppervlakkige interactie. Ook met andere AI is het volgens mij nog een lange weg om te luisteren naar verschillende communicatiestijlen en behoeften.
Tistje 