De aanpassingen-tag op deze blog telt ongeveer 30 artikels. In dit artikel schrijf ik er een synthese/overzicht van. Aanpassingen zijn geen extra’s. Ze zijn wat leven mogelijk maakt in een wereld die niet vanzelf meebeweegt.
Elke zomer ondernemen we ontspannen daguitstapjes naar natuurgebieden, musea en meer. Hoewel we stressmomenten ervaren, zoals lange wachttijden of uitgevallen vervoersmiddelen, denken we vooruit en vangen veel stress op vooraf. ’s Zomers zijn er vaak discussies of berichten over speciale voorzieningen, maar er zijn ook schaduwkanten. Toegankelijkheid is complex, elke situatie vereist nuance en begrip.
In deze tekst beschrijf ik mijn complexe ervaring van de zomer als autist. Ondanks de sociale druk en sensorische overprikkeling, verlang ik naar (micro) avontuur en ontdekking. Mijn zomer vereist structuur en persoonlijke afstemming, waarbij ik, samen met mijn omgeving, bepaal hoe ik van de zomer geniet, zonder noodgedwongen te conformeren aan clichés.
Evenementen bieden belangrijke sociale en educatieve ervaringen, maar houden vaak onvoldoende rekening met neurodivergente en autistische behoeften. Organisatoren kunnen echter eenvoudige aanpassingen doorvoeren om inclusie te verbeteren. Deze omvatten duidelijke communicatie, toegankelijke ruimtes, voldoende pauzes, en getraind personeel, waardoor alle deelnemers, inclusief autistische personen, zich welkom en veilig voelen.
In een recente Australische studie bij autistische volwassenen naar welke aanpassingen in ondersteuning en therapie hen het best lagen, bleek dat geen enkele aanpassing universeel was, maar dat 30 aanpassingen het meest voorkeur toonden. In deze blog ga ik dieper in op het onderzoek en de meest verkozen aanpassingen.
Persoonlijke bespreking van de uitspraak die in de titel is vervat, waarom tolerantie en begrip doorheen alle geledingen van de werkplaats meer kunnen helpen dan (ondoordachte) aanpassingen, geïnspireerd door een artikelenreeks in een Britse krant (The Guardian) over autistische werknemers en werkzoekenden die soms botsen met de organisatiecultuur
Bedenk een bedrijfsconcept, is de schrijfopdracht waaruit deze blog voortkomt. Ik koos voor AutiLife, een innovatief bedrijf dat zich richt op het creëren van een inclusieve en ondersteunende omgeving voor autistische volwassenen. Het biedt individueel afgestemde carrièrepaden, inclusieve werkplaatsen, ondersteuning, sociale integratie, mentorschap, welzijnsprogramma’s en community-ondersteuning. Door uitdagingen aan te pakken, wil AutiLife de levenskwaliteit van autistische volwassenen verbeteren en een inclusieve cultuur bevorderen met focus op duurzaam leven.
In deze blog een overzicht van de tien belangrijkste uitdagingen en mogelijke oplossingen voor het integreren van autistische individuen in de beroepsbevolking volgens verschillende organisaties in België (Vlaanderen) en Nederland en hun ideeën over werk voor autistische mensen.
Tistje 