‘Daar zou ik een boek over kunnen schrijven’ is een dooddoener, maar ‘zou je daar geen boek over schrijven’ heeft eveneens het effect dat ik niet meteen meer weet wat te zeggen. In deze tekst ga ik op beide uitspraken in en wat ik er in de praktijk doe.
Temple Grandin, Amerikaanse zoöloog en vrouw met autisme, in ‘Calling All minds: How to think and create like an inventor’ (Penguin, 2018) over hoe zij volgens zichzelf sociaal losser is geworden.
Temple Grandin, Amerikaanse zoöloog en vrouw met autisme, in ‘Calling All minds: How to think and create like an inventor’ (Penguin, 2018) over hoe zij zichzelf ziet als een denker op het humane spectrum en waarom autisme geen ‘one size fits all’ is.
Als er iets mankeert of de weekendangst weer toeslaat, probeer ik te zorgen voor extra prikkels, en vind ik soelaas in scheuren, bij voorkeur papier en karton. In dit artikel beschrijf ik hoe ik van de nood een deugd maak.
Als iemand me vraagt hoe ik het maak, weet ik niet goed wat te antwoorden. Daarom schreef ik er maar een tekstje over. Waar ik deze blog mee maakte. Uiteindelijk bleek het vooral over werk te gaan. Hoe ik het maak heeft voor mij vooral over werk en mijn werkproces te maken. Met aansluitend wat, wanneer, waar en waarom.
Nummer achtendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe een ideale dag volgens mij eruit zou kunnen zien, of ik liever een ongelukkige mens of een gelukkige hond zou zijn. Of ik op restaurant altijd hetzelfde bestel. Hoeveel vrijheid ik volgens mezelf heb. Over welke titel het boek over mijn leven zou hebben mocht het een roman zijn. Ook waar ik enorm enthousiast over kan worden, van welke spullen ik er maar niet genoeg kan hebben, of ik een vragensteller of eerder een verteller ben. Tot slot of reizen in de tijd mogelijk is, en welke mijn laatste creatieve uitspatting was.
Het zijn barre tijden, aldus lezer Ludovic. We horen het dagelijks op het nieuws. Dat het oorlog wordt, dat de crisis nog torenhoog zal pieken, dat we in een neoliberale hel leven. Ludovic vraagt zich af of we bang moeten zijn. Zowel zijn zoon Jan (10 jaar) als hij hebben een diagnose autisme, laat hij weten. Vooral Jan heeft het af en toe erg moeilijk, maar ook Ludovic voelt zich zelden op zijn gemak bij nieuwsberichten. Op zijn vraag probeer ik in deze blog een genuanceerd en persoonlijk antwoord te geven.
J’ai toujours voulu le faire. Ik heb het altijd al willen doen. Het moet zowat de meest geziene zin zijn in ons land. Op een steenworp van het Centraal Station van Brussel. Ik heb me altijd afgevraagd wat het betekende. Voor hem of haar, voor anderen, voor mij. En in deze blog probeer ik dat uit te leggen.
