Hans-Jürgen Boxberger in Kleine Brötchen backen? Als Asperger-Autist in den Tücken des Berufslebens (Loeper Karlsruhe, 2018) – eigen vertaling uit het Duits over het belang van een diagnose autisme voor zelfzorg en (zelf)ontplooiing bij hoog-compenserende volwassenen met autisme.
‘Dat zelf diagnosticeren, zullen we dat gewoon laten?’ Martha, een vrouw met ADHD, van Martha in Wonderland, vraagt het zich af in haar meest recente blog. De aanleiding is dat ze merkt dat mensen aanvankelijk niet verbaasd zijn als ze over haar ADHD spreekt, maar dan vragen of ze ook ‘echt’ gediagnosticeerd is. In deze blog geef ik mijn mening weer over deze stelling.
‘Volgens de ene heb ik licht, volgens de andere zwaar autisme, en dat lijkt met de waan van het moment heen en weer te swingen’, schrijft Quinten (33) me in een mail. ‘Het interesseert me niet zozeer op basis waar ze dit halen, maar wel hoe ik zelf kan te weten komen hoe zwaar of hoe licht mijn autisme nu eigenlijk is? Hoe ‘ernstig’ is het met mij gesteld? Waar zit of hang ik ergens op dat spectrum waarover ze het hebben? Kan jij me enkele tips geven?’ In deze blog probeer ik lezer Quinten een zo goed mogelijk antwoord te geven.
Een leesverslag van het boek ‘Etiketjes’ van Ann Ceurvels, uitgegeven bij Houtekiet (2018)
De ‘opa-stem’ over kleindochter Eva die hij zijn ‘vijf-minuten-kind’ noemt, uit ‘Het Rain Man-cliché’ van Peter Boer, uitgegeven bij Gibbon Uitgeefagentschap in 2012
Ann Ceurvels (actrice, kindercoach, moeder en auteur van het boek ‘Etiketjes’ (Houtekiet, 2018)) in de krant Gazet van Antwerpen van 19 mei 2018 over de betekenis van een diagnose en een voorbeeld van een aanpassing in haar gezin.
Brandon (22), toekomstig fysicus, mailde me de vraag of ik soms wist of Hans Asperger, bekend van zijn onderzoek naar ‘Autistischen Psychopathen’ (die overigens geen psychopaten waren), zelf autisme had. Of was dr. Asperger gewoon ongewoon? Zijn jongere broertje, met autisme, beweerde namelijk bij hoog en laag dat hij een van de beroemde autisten was. In deze blog probeer ik daar een genuanceerd antwoord op te geven, zonder de een of de ander gelijk te geven.
Christine Preissman is een Duitse arts en psychotherapeute met autisme die werkt in een centrum voor mensen met een verslavingsproblematiek. Onlangs verscheen een interview met haar in het Oostenrijkse blad Profil. Deze tekst is een vrije navertelling. Over haar angst als arts op doktersbezoek te gaan, haar afschuw voor half vloeibaar en half vast voedsel, de eigen communicatiestijl die haar zowel voor – als nadelen geeft in haar werk, over seksueel misbruik, haar kritiek op ABA …
