Norah, lezeres van deze blog en kersvers autismedeskundigen, vraagt me via mail “Ik vind het enorm fascinerend dat een aandoening die toch vrij ingrijpende beperkingen met zich meebrengt door sommigen toch als een ‘superkracht’ wordt gezien. Zie jij jouw autisme ook zo en hoe sta je tegenover mensen die zo’n idee ernstig nemen?’ In deze blog probeer ik een zo genuanceerd mogelijk antwoord te geven vanuit mijn eigen ervaringen
Alex D., transgender autistische man met PTSD en hulpverleningstrauma’s, in Hoe ik 30 jaar tumult overleefde en in 2020 gelukkig werd: inzichten over mentale gezondheid. Geplaatst op De Wereld Morgen, 22 december 2020, over zijn proces van acceptatie en bijleren over autisme.
Scarlett, lezeres van deze blog en gehuwd (met een partner met autisme), mailt me deze vraag: “Hoe is het toch mogelijk dat dat autisme ons of een liefdesleven in het algemeen zo kan verpesten, en waarom hij ervoor kiest daar niets aan te doen. Zou het liggen aan het verstand (hij is nochtans een intelligente man), zijn opvoeding (zijn moeder is heel kil, zijn vader leraar fysica), of nog iets anders?” In deze mail probeer ik daar genuanceerd positief en vanuit eigen ervaringen op te antwoorden.
Vijftien van de boeken rond of over autisme, geschreven door auteurs (met inzicht in) autistisch denken en/of gedrag, die ik de moeite waard vond om te lezen. Van enkele heb ik ook een leesverslag geschreven., waarnaar gelinkt wordt in deze blog.
Lesley, vrouw met autisme en beheerder van een (Belgische) praatgroep voor vrouwen met autisme, beantwoordt vijf vragen over en rond autisme, zoals over je autisme praten, samen leven met autisme, hoe zij de toekomst ziet, en wat ze mist in wat er rond autisme gebeurt. Het eerste wat ze vermeldt is dit : ‘Laat ik eerst even vermelden dat ik me zeer vereerd voelde toen Tistje me vroeg of ik wou meewerken aan deze rubriek, dus bij deze: dankjewel!’ (Lesley)
Verslag en samenvatting van een online (groeps)gesprek rond psychologen of psychotherapeuten in een praktijk of psychologische begeleiding of psychotherapie op zich. Daaruit kwamen vooral volgende onderwerpen aan bod: transparantie (of het tekort ervan) over wat verwacht mag worden in gesprekken en therapie, de drempels om een afspraak te maken, de plaats en respect van (mensen met) autisme in opleidingen voor hulpverleners (psychologen, psychotherapeuten, …). Tot slot wordt gesteld dat een cliënt met autisme door hulpverleners niet zozeer als ‘moeilijk’ of ‘complex’ maar eerder als een geschenk moet gezien worden, een uitdaging om zichzelf en de therapeutische toolbox te herdenken en ontwikkelen. In de realiteit blijkt op dat vlak immers nog ruimte voor verbetering.
Leesverslag van ‘Onzichtbaar onvermogen: een kijkje in het leven van een autistische vrouw’, van Evelien Tersteeg, uitgegeven bij uitgeverij Hogrefe in 2020.
Erik Jan Harmens, Nederlandse schrijver & dichter met autisme, in de Nederlandse krant Het Parool van 19 november 2020 over hoe er met zijn diagnose autisme alles maar ook niets veranderd is.
