Labels zoals autisme en andere classificaties bevinden zich volgens mij in een spanningsveld tussen opluchting en beperking, tussen toegangspoort en hokje. Ik ervaar labels noch als held noch als vijand,… Read more Labels als kompas: over labeling zoals ik het nu zie … autisme en beeldvorming →
Nieuw onderzoek toont twee ontwikkelingspaden binnen autisme, elk met een eigen genetisch profiel. Het ‘vroege pad’ wordt gekenmerkt door een diagnose op jonge leeftijd en een zwakke genetische link met ADHD. Bij het ‘late pad’ manifesteren moeilijkheden zich later en is er een sterke genetische overlap met ADHD. Hoewel genetica circa 11% verklaart, bepalen omgevings- en persoonlijke factoren grotendeels de leeftijd van diagnose. Ik bespreek het artikel vanuit eigen perspectief en voeg enkele kritische noten bij.
Een reflectie rond welke invloed autisme heeft op mijn leven, vanuit maatschappelijke evoluties, veranderende ideeën en wat ik vertel over mijn autismebeleving in gastlessen en voordrachten
In de media mis ik kritische nuances in discussies over autisme. De focus op de stijging van autismediagnoses roept vragen op over overdiagnose en de kwaliteit van ondersteuning. De polariserende discussie over inclusief onderwijs en ongenuanceerde informatie dragen bij aan onbegrip. Daarnaast ontbreekt een evenwichtiger beeldvorming over behandelingen, de rol van technologie en de vertelling van verhalen in de media.
Kritische bespreking van een recent krantenartikel over de bezorgdheid van sommige mensen over de toename van leerlingen met ondersteuningsvragen rond bv autisme.
Sanno, een vrouw gediagnosticeerd met autisme, deelt haar reis van zelfbegrip op Proud2Bme.nl. Ondanks aanvankelijke weerstand van anderen, vond ze verlichting en een gevoel van richting na haar diagnose. De diagnose bracht duidelijkheid, beantwoordde haar langdurige vragen, en markeerde een belangrijke stap richting haar persoonlijke groei en een betere omgang met haar conditie.
Steeds mensen zoeken informatie rond autisme e.a op internet, en doen dat soms op obsessieve wijze, of ze nu jong of oud zijn. Soms is er sprake van overconsumptie van autisme-informatie, mailen sommige mensen naar mij. En wat daaraan te doen? Ik probeer in deze blog daarrond te reflecteren.
Thomas, sinds kort een verwoed lezer van deze blog, schrijft me een lange mail die erop neerkomt dat hij twijfels heeft bij de autismediagnose die hij enkele weken geleden heeft ontvangen na een lang onderzoek in een bekend en in autisme gespecialiseerd multidisciplinair centrum. “Ik heb vertrouwen in hun kwaliteiten en hoe het onderzoek is verlopen maar toch twijfel ik of het wel kan dat ik autistisch ben, na al die jaren gedacht te hebben dat ik gewoon lui en lastig was. Bovendien ben ik ook maar gewoon een man zoals er zoveel zijn in de massa. Ik heb geen speciale kwaliteiten of talenten, ook geen bizarre beperkingen. Moet ik me zorgen maken over mijn twijfels? Wat kan ik doen? Zijn er volgens jou nog autistische mensen die twijfelen na zo’n onderzoek?’ Ik probeer Thomas’ vragen vanuit mijn eigen ervaringen van een genuanceerd antwoord te voorzien.
Tistje 