“Waarom normaal niet werkt” van Dietrich Moerman en Daphné De Troch bekritiseert de traditionele werkstructuren in de kenniseconomie en pleit voor neurodiversiteit. Het boek legt een grote verantwoordelijkheid bij managers voor inclusie, maar genereert ook een ‘advocacy tax’ voor neurodivergente werknemers. Het mist vooral realistische oplossingen en verdoezelt complexe inclusie-uitdagingen.
Neurodiversiteit is een term die mensen verbindt, maar ook verwarring kan veroorzaken over identiteiten en behoeften. Uit onderzoek blijkt dat terwijl veel neurodivergente mensen de term gebruiken, ze ook de noodzaak van concrete veranderingen in de samenleving benadrukken. Taal alleen is niet genoeg; daadwerkelijke ondersteuning is cruciaal. Een samenvatting van een onderzoek en enige kritiek van mezelf.
Peter Vermeulen betoogt dat het concept ‘neurotypisch’ een illusie is; elk brein is uniek en neurodiversiteit is de norm. De term is ooit satirisch bedoeld, maar wordt nu te serieus genomen, wat leidt tot een onterechte tweedeling. Echte diversiteit moet in de spotlight staan.
In dit artikel probeer ik te antwoorden op de vraag “wie is neurodivers?” die ik vaak krijg. Neurodiversiteit verwijst naar de natuurlijke variatie in breinfuncties, terwijl neurodivergentie betreft wie frictie ervaart met maatschappelijke verwachtingen. Er zijn verschillende visies op wie neurodivergent is, variërend van formele diagnoses tot zelfidentificatie. Neurodivergentie heeft veelal een sociale en politieke invulling dan dat het gelinkt is aan diagnoses.
10 misleidende ideeën binnen de autismgemeenschap besproken vanuit een verlangen naar meer nuance en minder polarisering.
Greta J. Bradman, een autistische auteur, verkent in “What Matters to You” de impact van waarden op het leven. Ze pleit voor keuzes die authentiek zijn en in lijn met persoonlijke waarden, in plaats van externe verwachtingen. Haar ervaringen benadrukken dat betekenisvolle keuzes essentieel zijn voor zelfontplooiing en welzijn.
Evenementen bieden belangrijke sociale en educatieve ervaringen, maar houden vaak onvoldoende rekening met neurodivergente en autistische behoeften. Organisatoren kunnen echter eenvoudige aanpassingen doorvoeren om inclusie te verbeteren. Deze omvatten duidelijke communicatie, toegankelijke ruimtes, voldoende pauzes, en getraind personeel, waardoor alle deelnemers, inclusief autistische personen, zich welkom en veilig voelen.
De filosoof Bouke de Vries pleit in een recent artikel voor neuro-neutraliteit om de uitdagingen aan te pakken waarmee neurodivergente mensen, zoals autistische personen, te maken hebben. Hij stelt praktische maatregelen voor, zoals aanpassingen op de werkplek, verbeterde bewegwijzering en het ontmoedigen van schadelijke therapieën. Er zijn volgens mij praktische en ethische bezwaren, aangezien universele oplossingen mogelijk niet aan alle behoeften van neurodivergente personen voldoen, en sommige maatregelen onbedoelde negatieve gevolgen kunnen hebben.
Tistje 