Einde mei zijn er verkiezingen in ons land. In deze blog bespreek ik de drie categorieën vragen over verkiezingen die in mijn mailbox kwamen: rond praktische ervaringen (rond stemmen) maar ook rond intelligentie als criterium om te kunnen/mogen stemmen, de rol van maatschappelijk engagement en of mensen met autisme niet veel te eerlijk en betrouwbaar zijn om met politiek bezig te zijn.
Een verslagje van de tocht naar de stembus voor de verkiezingen van de gemeenteraad en provincieraad met enkele bedenkingen rond kiezen en accepteren van keuzes
Gudrun, lezeres van mijn blog, mailt me met de vraag hoe ik tegenover de verkiezingen sta, en hoe ik mijn stemkeuze bepaal. ‘Als moeder van een zoon met autisme weet ik dat kiezen op zich al moeilijk is, maar hoe doe je dat in het stemhokje? Wat zou je iemand met autisme aanraden om te komen tot een goede stemkeuze? Helpt er iemand om je keuze te bepalen? Hoe ga je om met eventuele angst op de dag zelf?’ In dit stuk probeer ik daar genuanceerd en vanuit eigen ervaringen op in te gaan.
Arnon Grunberg in ‘Een korte verhandeling over wanen, opinies en politiek’ in VPRO Gids, 29 augustus 2018 over een van de wanen die mensen doet denken dat ze bij de tandarts wel eens autisme zouden kunnen oplopen. Met een knipoog naar mensen die vaccinaties verdenken.
Een korte bespreking van Diagnostic Cultures: a cultural approach to the pathologization of Modern Life (Routledge, 2016). van Svend Brinkmann (Deens hoogleraar psychologie) waarin hij diagnostiek en de opkomst van diagnostische taal in ons dagelijks leven van nader bekijkt, bekritiseert en advies geeft hoe het anders zou kunnen.
