Mijn voornaamste bezigheid is te zoeken naar tijd en ruimte zodat ik nog iets anders kan doen dan wat van mij verwacht wordt en dan ongedaan maken wat anderen voor mij deden van ongetwijfeld veel te goede bedoelingen, angsten en wanhoop, omdat ze niet dezelfde taal spreken, deels vanuit veronderstelde superioriteit van hun vorm van kennis, wat mij afhoudt van wat mij vooruithelpt, innerlijk en naar uitstraling versterkt, en op weg helpt naar de realisatie van mijn persoonlijke toekomst.
Naast het dressoir, de staande lamp en de deurpost, hangen ze lichtjes te wapperen aan een lint: de traditionele kerst – en nieuwjaarskaartjes met wensen. Elk jaar zijn het er meer. Zoveel dat er nu al twee linten hangen. In deze blog een blik op hoe wij de kerst beleven.
“Soms worden vader en moeder heel boos als ik dingen deed en dan schreeuwden ze tegen me of schreeuwden ze tegen elkaar. Vader zei weleens: “Ik zweer het je, Christopher, als je je niet gedraagt krijg je een ongelooflijk pak op je donder.”, of moeder zei “Jezus, Christopher, ik denk er serieus aan om je in een inrichting te doen”, of moeder zei: “Je bent een nagel aan m’n doodskist.” Christopher in Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon
Tistje 