Als iemand me vraagt hoe ik het maak, weet ik niet goed wat te antwoorden. Daarom schreef ik er maar een tekstje over. Waar ik deze blog mee maakte. Uiteindelijk bleek het vooral over werk te gaan. Hoe ik het maak heeft voor mij vooral over werk en mijn werkproces te maken. Met aansluitend wat, wanneer, waar en waarom.
Heb je al eens aan een Sabbatical gedacht? Sanne, lezeres van deze blog, vroeg het me onlangs via mail. In dit stukje probeer er een zo genuanceerd antwoord op te geven. Wat een Sabbatical is (behalve een ‘jeukwoord’), waarom ik er niet eerder aan dacht en waarom ik die al dan niet zou kunnen nemen.
Ruim drie kwart van de medemens zou minstens eenmaal per jaar op reis trekken. Het is dan ook logisch dat in kranten en tijdschriften bekende en minder bekende medemensen worden bevraagd naar hun reisgewoonten. Maar in welke mate is deze homo autisticus ook een homo toeristicus of eerder een blijf-thuis-mus? Deze week beantwoordt ik tien vakantievragen die in het financieel-economische dagblad De Tijd werden gesteld. Voel u vrij om de vragen over te nemen op uw blog.
Af en toe krijg ik de vraag hoe ik leven met een beperking ervaar. Dat probeer ik dan zo goed mogelijk te beantwoorden. Uiteraard evolueert dit mee met hoe ik kijk naar mijn leven, ervaringen opdoe in het leven met anderen, en hoe ik mijn autisme ervaar. Mijn autisme dat tegelijk ook evolueert (samen met mijn ontwikkeling) en zich situeert in het geheel van mijn mens-zijn (met sterktes en kwetsbaarheden). In deze blog geef ik een voorlopige stand van zaken hoe ik mijn beperkingen op dit moment ervaar.
‘Ook met autisme kan je je dromen waarmaken’ volgens Karin, arts, klinisch biologe en vrouw met autisme in het radioprogramma De Madammen van VRT Radio 2. In deze blog geef ik mijn luisterervaring weer.
Het is dinsdag. En het regent niet, voor de verandering. Of minstens bij het begin van de dag. Er is wel zoveel grijs dat er vast genoeg is om het hele olifantenverblijf van de Zoo mee te voorzien. In mijn hoofd is het voor het eens veelkleurig, valt de verwarring van wringende bochten nog mee, en klinken de slogans van anderen eens niet al te luid. Welkom op dinsdag, mijn lievelingsdag.
Nummer vierendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over waar ik naar hunker, of ik moedig ben, of er voor alles een juiste plaats en tijd is. Over waar ik me te goed voor voel, of ik een jaar zonde mensen zou kunnen, en wanneer ik voor het laatst trots was op mezelf. Of ik nog steeds dezelfde ben als vroeger, waarom ik gekozen heb voor het werk dat ik nu doe. Tot slot over welke mijn slechtste gewoonte is en of ik mijn eigen koers vaar.
Het lijkt onoverkomelijk dat het ter sprake komt. Onvermijdelijk, helaas. Zelfs in een gesprek dat op het eerste gezicht niets met het onderwerp heeft te maken. Dat ene zinnetje. Wat doe je nou eigenlijk in het leven? Er zijn zeker nog andere instinkers, maar deze verslaat de rest. In deze blog zet ik mijn strategieën om ermee om te gaan uiteen.
