De orde van de dag

Er is weinig dat ik erg vind. Zeker niet als het op de televisie, op de radio of in de krant verschijnt. Laat staan wanneer het op het internet verschijnt. Toch niet als het over actualiteit gaat. Niet dat ik er onbewogen bij blijf, maar als ik onrustig wordt is het toch eerder van de reactie dan van de actie. Van die laatste heb ik namelijk alleen informatie via beeld, geluid en horen spreken. Ik was er niet bij en waar ik niet bij was, daar kan ik niets mee. Toch niet als het over actualiteit gaat. Ik raak meer bewogen over de werkelijkheid, de kleine verhalen, een gebeurtenis op straat, een onverwacht moment van menselijkheid.