Spring naar inhoud

Tag: Autisme Centraal

"Ik voel me niet zenuwachtig als ik moet spreken voor honderden mensen. Maar een babbel aan een buffet, inchecken bij een hotel, dit gebouw voor het eerst binnenkomen, dat is pas angstig. Mijn lezing is gestructureerd en voorspelbaar en dat kan je niet zeggen van een praatje tijdens een receptie. Op een podium gaat het volgens mijn voorwaarden. Ik praat waarover ik wil. En ik weet waar de deur is. Ik vertrek wanneer ik wil." - Ros Blackburn

Ik vertrek wanneer ik wil – Ros Blackburn

“Ik voel me niet zenuwachtig als ik moet spreken voor honderden mensen. Maar een babbel aan een buffet, inchecken bij een hotel, dit gebouw voor het eerst binnenkomen, dat is pas angstig. Mijn lezing is gestructureerd en voorspelbaar en dat kan je niet zeggen van een praatje tijdens een receptie. Op een podium gaat het volgens mijn voorwaarden. Ik praat waarover ik wil. En ik weet waar de deur is. Ik vertrek wanneer ik wil.” – Ros Blackburn

"Wanneer Nico aan Rudy voorstelt om een biertje te gaan drinken van zijn vriend Ludovic, dan is dat exact wat Rudy doet: een biertje drinken. Waardoor hij na 30 seconden het café al weer verlaat. Als dat niet typisch autistisch is, dan weten we het ook niet meer. En Marsman (een televisiereeks op Eén van Matthias Sercu) zit vol van dit soort voorbeelden. - Peter Vermeulen (tijdschrift Autisme Centraal)

Een biertje drinken op z’n autistisch doe je zo …

“Wanneer Nico aan Rudy voorstelt om een biertje te gaan drinken van zijn vriend Ludovic, dan is dat exact wat Rudy doet: een biertje drinken. Waardoor hij na 30 seconden het café al weer verlaat. Als dat niet typisch autistisch is, dan weten we het ook niet meer. En Marsman (een televisiereeks op Eén van Matthias Sercu) zit vol van dit soort voorbeelden. – Peter Vermeulen (tijdschrift Autisme Centraal)

Ik tikte verantwoordelijk in op google en kwam uit op deze verklaring: 'Een taak die zware plichten met zich meebrengt.' Hoe zwaar deze plicht is, is zeer individueel, maar evenmin als autisme, zal ze wel nooit light zijn. Staan we er als maatschappij wel voldoende bij stil hoe brusjes als mens mee gevormd worden door de aandoening van (het) speciale kind(eren) in het gezin waarin ze opgroeien?" - Chris Lauwers

Een verantwoordelijkheid die nooit light is …

Ik tikte verantwoordelijk in op google en kwam uit op deze verklaring: ‘Een taak die zware plichten met zich meebrengt.’ Hoe zwaar deze plicht is, is zeer individueel, maar evenmin als autisme, zal ze wel nooit light zijn. Staan we er als maatschappij wel voldoende bij stil hoe brusjes als mens mee gevormd worden door de aandoening van (het) speciale kind(eren) in het gezin waarin ze opgroeien?” – Chris Lauwers in het tijdschrift Autisme Centraal