Anna, 44, leeft met autisme en beschrijft de dagelijkse strijd om balans. Ondanks een liefdevol gezin en werk, voelt ze zich vaak overprikkeld en uitgeput. Ze leert grenzen stellen met hulp, maar blijft het moeilijk vinden in een veeleisende wereld. Haar grootste verlangen is om simpelweg in stilte en rust te leven. Dit is haar verhaal.
Neurodiversiteit omvat natuurlijke variaties in neurologie binnen de menselijke populatie en benadrukt gelijkwaardigheid. Theoretici verschillen in de definitie van neurodiversiteit, maar velen accepteren autisme, ADHD, dyslexie en dyspraxie als neurodivergent. Sommigen, zoals Judy Singer en Harvey Blume, sluiten aandoeningen die medische ondersteuning vereisen uit. De discussie over de grenzen van neurodiversiteit gaat door.
Anna-Lee kan moeilijk ‘nee’ zeggen, wat haar overbelast. Ze vreest consequenties, vooral als autistische vrouw. In deze blog deel ik persoonlijke ervaringen en advies, zoals zelfzorg en goede communicatie. Ik adviseer klein te beginnen en steun te zoeken. Verder bied ik tips en benadrukt het recht om ‘nee’ te zeggen, vooral voor autistische mensen.
Een kort antwoord over vragen die men niet aan mij moet stellen, omdat er meestal geen antwoord op heb, of om andere redenen
Leesverslag van het Engelstalige boek “The Autistic Guide to Adventure”, een uitgebreide gids die buitenactiviteiten voor autistische jongeren en jongvolwassenen promoot. Terwijl het boek de sensorische en sociale uitdagingen aanpakt waarmee autistische mensen te maken kunnen krijgen, gebruikt de auteur praktisch advies, persoonlijke verhalen en specifieke beschrijvingen van activiteiten, waarbij ze eraan herinnert dat autisme mag worden gezien als een eigenschap, die unieke perspectieven en benaderingen biedt. Het boek richt zich ook op volwassenen die hun perspectieven willen verbreden en uiteindelijk beweren dat autisme geen belemmering vormt voor het genieten van een verscheidenheid aan buitenactiviteiten.
In deze blog heb ik het over hoe moeilijk het is om een moeilijkste persoonlijke doel te kiezen. Ik kijk naar verschillende doelen zoals omgaan met mensen, gezondheid, werk en persoonlijke ontwikkeling. Maar het moeilijkste doel is volgens mij goed omgaan met mijn eigen grenzen. Ik willen beter begrijpen en vertellen wat mijn grenzen zijn. Zo plan ik elke week een moment om te kijken naar wat ik allemaal kan doen. Zo wil ik voorkomen dat het te veel wordt en ik ze mijn eigen grenzen (en ook die van anderen) respecteren.
Op mijn blogmail krijg ik regelmatig de vraag wat de meest eenvoudige dingen zijn die kunnen helpen voor wie samen met autistische mensen leeft, werkt of erbij op een andere manier van dichtbij betrokken is. Of de tien tips die ik hierna geef, ook eenvoudig zijn, kan ik zelf niet beoordelen. Wat voor de ene eenvoudig lijkt, kan voor een ander veel te ingewikkeld zijn. Evenmin kan ik spreken voor andere autistische mensen, daarom gebruik ik de eerste persoon, en geef ik deze tips ter inspiratie, met de nodige nuance en vanuit eigen ervaringen
Erika, lezeres van deze blog en ‘problem focused’ autismecoach in opleiding, volgt ook mijn Twitter-account, en zag mijn reactie op een blog van psycholoog Jeroen Rietveld op het account van Veldsterkte. Psycholoog Jeroen vraagt in deze blog aan zijn cliënte of zij zich beperkt voelt, waarna ze aanvankelijk voluit ‘absoluut niet’ antwoord maar dan toch even nadenkt. Erika vraagt aan mij of ik me beperkt voel, of eerder beperkend, en hoe ik zie vanuit mijn handicap en vanuit mijn autismebeleving. Op deze vraag probeer ik vanuit eigen ervaringen en genuanceerd te antwoorden.
Tistje 