Een vakantiekaartje of ansichtkaart sturen, het lijkt enigszins kneuterig geworden, maar ik doe het toch nog vaak. Maar hoe begin je aan zoiets en hoe hou je het kort genoeg, scheidt je hoofd – van bijzaken op zo’n kaartje? In deze blog een samenvatting van mijn ervaringen met ansichtkaartjes schrijven.
Als je in Engeland gedropt werd en je zou een Koreaan of een Portugees zijn, dan zou de daardoor ontstane verwarring normaal gevonden worden. Je spreekt tenslotte de taal niet. Maar als Amerikaan is dat in wezen wel het geval. Dus zit je gevangen in gesprekken die jou niets zeggen, waarin je mensen alsmaar weer moet vragen zichzelf te herhalen, in de hoop dat ten slotte het onbekend woord op zijn plek valt. Dat is zo’n beetje hoe asperger werkt. Ik moet heel hard mijn best doen voor dingen die… Read more Als een Amerikaan in Londen →
Voor mij ben je net een echte moeder. Het duurt een tijdje voor ik het snap. Maar het staat er echt. Op het kitscherige kaartje op het stofferig dressoir van het appartement. Waar ik af en toe langskom. Marie-Jeanne Daar, op de zeedijk, met zicht op het strand, dertien hoog, woont Marie-Jeanne, een alleenstaande bejaarde vrouw. Haar hele leven verkoopster geweest in de Innovation, nu Galeria Inno, afdeling dameskleding. ‘Dat waren nog eens tijden’, mijmert ze soms terug en dist allerlei verhalen over bekende en minder bekende, lastige en geliefde… Read more Moederdag 2013 – Niets gaat boven het echte →
Tistje 