Wat doe je als je op dat onbewoond eiland strandt, uit de vraag “welk boek zou je meenemen op een onbewoond eiland’, en zowel het boek als het eiland anders uitpakken dan verwacht of verbeeld? Een poging tot mezelf voorstellen hoe dat zou zijn, voor ingeval dat. En met dat ene, volstrekt niet passende, liedje in mijn hoofd dat steeds weer blijft terugkeren.
Op een aantal Amerikaanse en Aziatische fora voor neurodivergente mensen ontstond onlangs een discussie over de liedjes die het best het kerngevoel en de identiteit van autistische personen weerspiegelen. Opvallend genoeg kwam het nummer ‘Solitary Shell’ van de progressieve metalband Dream Theater naar voren als het meest treffende liedje volgens de deelnemers aan de poll. Maar waarover gaat ‘Solitary Shell’ en waarom vindt net dit liedje wat resonantie binnen een bepaald deel van de autistische gemeenschap?
Nummer 79 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als: wat heb je vandaag iets kapot gemaakt? hoe weet je of iets kunst is? wat zou je Donald Trump vragen? heb je vandaag iemand beledigd? waar wordt je lyrisch van? nemen vragen toe of af als je veel weet?
Nummer negenendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Bij welk liedje ik de autoradio harder draai. Of ik tien minuten in mijn toekomst zou willen zien of tien minuten in de toekomst van iemand anders. Of ik liever in de wildernis zou willen leven of als een thuisloze in onze samenleving. Welk dialect ik charmant vind. Op welke momenten in mijn leven de tijd vliegt. Of uit het oog ook uit het hart is. Hoe ik het best tot rust kom. Wat voor nieuws ik elke dag doe. Waar ik Oost-indisch doof voor blijf en wat mijn kapsel zegt over mij.
Tistje 