In gezelschap heb ik een bepaald ander soort oogcontact vanwege ongemak en vermoeidheid. Gedwongen oogcontact veroorzaakte angst en overstimulatie. Ik interpreteer sociale signalen op andere manieren en moedig begrip en respect aan voor diverse communicatiestijlen. Praktische tips en erkenning vind ik belangrijk voor een inclusievere samenleving.
Jessica, een neurodivergente vrouw met een autistische broer, vraagt me hoe ik de donkere randen onder de ogen van de autistische mensen in haar omgeving, die ze steeds vaker opmerkt, zou kunnen verklaren en wat eraan te doen is. Ik probeer er vanuit mijn eigen ervaringen met donkere randen (en vanuit mijn autismebeleving natuurlijk) op te antwoorden.
De ogen zouden, na het hart, het meest in trek zijn bij kunstenaars om ze te verwerken in hun creaties. In deze blog schets ik mijn fascinatie voor ogen, en mijn ervaringen errond.
1000 vragen aan jezelf, nummer 93 met vragen als wat gebeurt er als je diep in iemands ogen kijkt, welke kaassoort zou je zijn, hoe voel jij je als je geconfronteerd wordt met verandering, hoe is het om mij te zijn, of ik terug of eerder vooruit kijk, of ik eerlijk antwoord durf geven of weleens bang ben voor de reactie van de vraagsteller, wat de engste plekken in deze wereld zijn volgens mij, of ik al eens ben gecatfished, wat ik mensen heb gewenst voor 2021, en wat ik zou invullen in de zin ‘morgen ga ik het helemaal anders aanpakken, want …’