Nummer vierendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over waar ik naar hunker, of ik moedig ben, of er voor alles een juiste plaats en tijd is. Over waar ik me te goed voor voel, of ik een jaar zonde mensen zou kunnen, en wanneer ik voor het laatst trots was op mezelf. Of ik nog steeds dezelfde ben als vroeger, waarom ik gekozen heb voor het werk dat ik nu doe. Tot slot over welke mijn slechtste gewoonte is en of ik mijn eigen koers vaar.
Wie solliciteert voor een baan, kan daarbij handschriftkunde of zelfs signature analysis tegenkomen. Ook ik heb het meegemaakt, maar mijn fascinatie van handtekeningen dateert al van vroeger. Tegenwoordig lijkt er minder aandacht besteed aan de stijl en de présence van zo’n handtekening, maar ze is nog steeds belangrijk en straalt een stuk persoonlijkheid uit. In deze tekst ga ik wat dieper in op mijn ervaringen en kennis over de handtekening.
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwer over de omgang met haar zoon met autisme, over het evenwicht tussen niet alles toestaan onder het mom van autisme maar toch dat het vanzelfsprekend laten blijken dat hij autisme heeft.
Tistje 