Elke zeventiende van de maand schrijf ik over een van mijn gewoontes die mogelijks doordesemd zijn door mijn autisme. Deze keer is het mijn gewoonte om koffie op dezelfde wijze te drinken uit dezelfde beker op dezelfde manier gemaakt.
Parai Daiza is een gesloten tuin voor wie niet perfect van lijf en leden is. Een park dat volop in evolutie is en in geen geval met andere dieren – of natuurparken vergeleken kan worden. Vrij ontoegankelijk, slecht bereikbaar met het openbaar vervoer, niet vriendelijk, educatief povertjes en prijzig … we hebben ons bezoek dan ook, met barstende hoofdpijn, met de helft ingekort.
Tistje 