Een lijstje met tien aanpassingen die mij kunnen helpen om beter samen te leven, dus niet zozeer praktische dingetjes die mijn leven individueel vergemakkelijken. Ik heb het lijstje gemaakt geïnspireerd door een lijstje van de Britse twitteraar Pete Wharmby. Uiteraard is deze lijst maar een voorbeeld, en de laatste en misschien wel belangrijkste aanpassing is dat er geen algemene aanpassingen mogelijk zijn zonder de persoon met autisme erbij te betrekken en te leren kennen.
In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze keer kies ik de ‘een minuut stilte’-momenten.
Het is op z’n minst een uitdaging het dagelijks leven van en samen leven met mensen met autisme van de kant van het halfvolle glas te bekijken en niet te blijven hangen bij treurnis om het halflege glas. Zeker als het gaat om de vraag over hoe het welbevinden van iemand met autisme en diens omgeving zou kunnen verbeteren. In dit artikel geef ik enkele mogelijke antwoorden weer.
Mijn voornaamste bezigheid is te zoeken naar tijd en ruimte zodat ik nog iets anders kan doen dan wat van mij verwacht wordt en dan ongedaan maken wat anderen voor mij deden van ongetwijfeld veel te goede bedoelingen, angsten en wanhoop, omdat ze niet dezelfde taal spreken, deels vanuit veronderstelde superioriteit van hun vorm van kennis, wat mij afhoudt van wat mij vooruithelpt, innerlijk en naar uitstraling versterkt, en op weg helpt naar de realisatie van mijn persoonlijke toekomst.
Het bewustheid van de beperktheid van mijn perspectief … getracht te verwoorden …
