Arjan, een vijfenvijftigjarige man, reflecteert op zijn leven als autist, worstelend met sociale interacties zonder een masker of script. Zijn eerlijkheid leidde tot persoonlijk en professioneel falen, ondanks zijn analytische vaardigheden. Hij pleit voor een samenleving die authenticiteit waardeert in plaats van te verwachten dat iedereen zich aanpast aan ongeschreven regels en sociale scripts.
Minh Tran Huy in ‘Un enfant sans histoire’, geciteerd in ‘Les mots pour dire la tragédie qu’est l’autisme’ in La Libre Belgique van 2 november 2022 over de emoties en ervaringen die ze meemaakt bij de opvoeding van haar ingrijpend autistische zoon Paul en de confrontatie met de omgeving.
Het was zo’n dag waarop niets echt mogelijk was, en voor wat nog mogelijk was geen energie meer was. Of ik vond er toch geen. Verder kabbelde alles verder. De zon scheen, de wolken dreven voorbij, de koeien graasden, de kippen liepen even verder te kakelen en op de televisie was er sport. Tijd om op een terrasje te zitten en luisteren naar de verhalen.
Tistje 