Een sceptische bespreking van het artikel ‘Guts, brains and autism’ in The Economist, 30 mei 2019 over onderzoek dat leidde tot de bevinding van de darmbacteriën en het afweersysteem een effect hebben op het ontstaan en de mate van autisme.
In boeken, blogs en artikelen geschreven door volwassenen met autisme komt er meestal ook een stuk voor waarin wetenschappelijke verklaringen rond of theorieën over autisme worden besproken. Over de verleiding daartoe, de verwarring en misverstanden die daarrond bestaan probeer ik deze blog te schrijven. Daarnaast probeer ik aan te geven waarom dit vaak stigmatiserend is en onze aandacht weghoudt van wat cruciaal is, in de omgang met mensen met autisme, door beroepskrachten en van dichtbij betrokkenen.
Nummer 54 van 1000 vragen aan jezelf met onder andere wanneer ik voor het laatst het idee had dat ik een nieuw leven begon, of kinderen die vandaag worden geboren het later slechter of beter zullen hebben dan hun ouders, welk beroemd schilderij ik graag in huis had gehad, welke app ik graag zou uitgevonden zien, naar welke letter van het alfabet mijn voorkeur uitgaat en waar ik geïnteresseerd in ben waar anderen doorgaans geen interesse voor tonen.
Bespreking van het artikel ‘What should autism research focus upon?’ van Elizabeth Pellicano van de Universiteit van Londen over autisme onderzoek van nu, voorgestelde toekomstige prioriteiten van autisme onderzoek en de betrokkenheid van mensen met autisme, ouders en beroepskrachten.
Onlangs las ik Het Rosie Project van Graeme Simsion. Een hilarische ‘feel-good’ roman over een charmante en bizarre professor genetica die uitzoekt of hij de ware liefde kan vinden. Een… Read more Het Rosie Project →
Ik heb veel boeken liggen over autisme, ik heb studiedagen gevolgd, maar eigenlijk heb ik niets van dat alles toegepast. Ik heb mijn eigen ‘wetenschap’ ontwikkeld, op basis van algemene kennis, ervaring, buikgevoel. Ik heb wel altijd goed nagedacht over wat niet goed ging en geprobeerd om bij te sturen zodat het voor iedereen leefbaar was en bleef. Ik heb ook geleerd om geen te hoge verwachtingen te koesteren. Dat leidt alleen maar tot teleurstellingen. Je doet gewoon wat je kan en je moet daar vrede mee leren hebben. In… Read more ‘Je doet gewoon wat je kan en je moet daar vrede mee leren hebben’ →
Peter Vermeulen, Vlaams pedagoog en autoriteit op vlak van autisme, beantwoordt vijf vragen voor Tistje.
Een eerste is die over hoe hij terecht kwam bij het thema autisme. Een tweede rond de bedoeling van het boek ‘Ik ben Speciaal’ en de themacursus die daaruit is gevormd.
Een derde over welke criteria er zouden moeten zijn om betrouwbare informatie te vinden over leven met autisme. Aangevuld met de vraag naar de rol van van ervaringsdeskundigen, hun sterkten en zwakten.
Een laatste is die hoe hij de toekomst van autisme tegemoet ziet.
Naïef lijkt, jammer genoeg, in deze tijden veelal negatief. Zeker als ze de sociale vorm betreft. Traditioneel bestaan er immers nog andere vormen, waaronder de zinrijke eenvoud, de onbezonnen omgang, de hartstochtelijke impulsiviteit en de speelse of zorgeloze ernst. Naïviteit hoort voor de meeste mensen niet goed onthaald te worden. Integendeel zelfs. Mensen die naïef zijn moeten tegen zichzelf, en anderen als het even kan tegen hen, beschermd worden. Niet voorgevormd Nochtans betekent naïef zijn in wezen slechts dat je niet ‘voorgevormd’ bent, dat je een bepaalde kennis niet hebt.… Read more Naïef te zijn of niet →
