Een persoonlijke reflectie wat ik moeilijk achter me kan laten in mijn leven, met aandacht voor levensfasen de houdbaarheidsdatum van aanpassingen en oplossingen en de ficties met veranderingen daarin. Ik geef ook mee wat ik niet wil of kan loslaten, omdat het voor mij eigen is aan (mijn) menselijkheid en mens-zijn.
Peter Ampe en Emily Rammant in ‘Abnormaal goed: ontdek je talent via je afwijking’ (Lannoo, 2022). Als je dit antwoord geeft op hun ‘perzik-test’ (‘Wat zijn je gedachten en gevoelens bij de aanblik van een perzik die je zo meteen mag opeten?’) wordt je verondersteld op het autismespectrum te zijn.
Het magazine Vrij Nederland vroeg haar lezers onlangs te beschrijven wat zij verstonden onder ‘normaal’. Een selectie daarvan verscheen in het meest recente nummer. In dit stukje probeer ik hierop verder te borduren, en te verwoorden wat ik ervaar als normaal, en waarom ik zelf normaal doen en zijn slechts kan benaderen.
Het modieuze autisme is een van de drie hypes die momenteel de geestelijke gezondheidszorg domineren. Of minstens, dat beweert Allen Frances, een Amerikaanse psychiater, in zijn boek ‘Terug naar normaal’. Hoe kunnen we terug naar een normalere samenleving? In een betoog van 316 pagina’s, dat soms wat te theatraal leest, gaat Frances op zoek naar wat ‘normaal’ is, hoe de ‘diagnostische inflatie’ er is kunnen komen, naar de (diagnostische) hypes van vroeger, nu en de toekomst, en hoe we terug naar een ‘normalere samenleving’ kunnen evolueren. Dr. Frances is behalve… Read more Het modieuze autisme, of terug naar normaal … →
Tistje 