In vroegere tijden schreef ik veel brieven. Nu voelt het schrijven van mijn verhaal aan als gênant, uit angst voor analyse van mijn handschrift. Toch wil ik het opnieuw proberen, in de hoop u te inspireren tot correspondentie. Bij deze dus een brief.
Een recensie van het boek van Saskia Schepers “Als alle breinen werken” dat neurodiversiteit verkent op de werkvloer. Het benadrukt de noodzaak van een inclusieve omgeving en biedt concrete hulpmiddelen. Het schiet echter tekort in het aanpakken van de complexiteit en uitvoerbaarheid van een neuro-inclusieve werkomgeving. De auteur mist diepgaande analyses en concrete implementatiestrategieën, en stigmatiseert neurodivergente individuen.
In deze blog bespreek ik een citaat dat ik zette op sociale media, waarin ik benadruk hoe belangrijk het is om rekening te houden met wat vooraf, tijdens en na gebeurtenissen of interacties gebeurt om de impact in te schatten.
In deze blog schrijf ik over het idee van gegarandeerd succes. Hoewel deze zekerheid op het eerste gezicht zelfvertrouwen en verkenning zou kunnen bevorderen, is mijn vreesr dat dit zou leiden tot verlamde voorzichtigheid vanwege hoge verwachtingen en het gepercipieerde verlies van leerkansen. De zekerheid van nooit falen zou bij mij wellicht stagnatie eerder dan groei teweegbrengen.
Tijdens mijn lezingen voor scholen, overheden en organisaties heb ik het onder andere over hoe autisme mijn leven beïnvloedt. In deze blog bespreek ik een fragment uit de presentatie die ik gebruik, geïnspireerd door de workhops rond ambassadeursschap autisme van sterkmakers in autisme
Fragment uit ‘Secrets to succes for the professionals in the autism field’ van Gunilla Gerland over een volwassen man met autisme die zich herinnerde hoe hij vroeger probeerde mee te voetballen maar merkte dat anderen de regels niet respecteerden
Ruben K. (24) uit Helmond in ‘Liefde is het moeilijkste’, verschenen in het Eindhovens Dagblad van 7 januari 2016 over hoe hij zijn autisme ziet en over zijn passie, verzorgen van dementerende ouderen, en waarom dat zo is.
Weinig mensen zal de promotie van het autisme in de media ontgaan zijn. Nochtans kan men zich afvragen waarom zoiets nodig is, wat hiervan de bedoeling kan zijn.
In dit verslag van een uiteenzetting van Lieven Jonckheere gaat het over autisme en dubbelzinnigheid, drie trends in de mediaberichtgeving over autisme, autisme als handicap versus autisme als psychose, problemen met de visie van autisme als handicap, het concept van de autistische samenleving, de zogenaamd autispeak, de belangengroepen, de moeders, de autistische personen en politieke recuperatie.
Opgelet: deze voordracht situeert zich in het psychoanalytisch – of psychodynamisch (lacaniaanesk) perspectief, en kan dus mogelijks confronterend zijn door bepaalde mogelijks beledigend overkomende uitspraken, gezien de enigszins archaïsche invalshoek.
Tistje 