Ik tikte verantwoordelijk in op google en kwam uit op deze verklaring: ‘Een taak die zware plichten met zich meebrengt.’ Hoe zwaar deze plicht is, is zeer individueel, maar evenmin als autisme, zal ze wel nooit light zijn. Staan we er als maatschappij wel voldoende bij stil hoe brusjes als mens mee gevormd worden door de aandoening van (het) speciale kind(eren) in het gezin waarin ze opgroeien?” – Chris Lauwers in het tijdschrift Autisme Centraal
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwer over de omgang met haar zoon met autisme, over het evenwicht tussen niet alles toestaan onder het mom van autisme maar toch dat het vanzelfsprekend laten blijken dat hij autisme heeft.
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwers over mensen met autisme die ook mensen zijn en niet zomaar een beetje mens
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwers over haar wens om de definitie van autisme te zien evolueren naar ‘onvermogen zonder dat dit een ramp hoeft te zijn.
Mensen met autisme zijn eigenlijk gewoon mensen. Met een creatieve touch. Mensen die van alles beleven. Alleen hier en daar buiten de lijnen. Waar al eens wat stroom/weerstand op staat. Bijvoorbeeld als het om lijntjes van deskundigen of buitenstaanders gaat (het lijntje van de diagnose, de toelatingscriteria van een voorziening of van ‘tot hier en niet verder’). Mensen die net als anderen een omgeving, een leven, relaties, dromen hebben. Met iets meer kleurrijke uitdagingen. Maar verder gewoon mensen. Meer dan autisme … Het is een van de ideeën die ik… Read more Vijf vragen aan … Chris Lauwers (ervaringswerker, moeder, auteur, …) →
Ook wij probeerden onze zoon kunst aan te bieden, zowel volkse als culturele, maar we betaalden er wel eerlijk voor. Waarom heb ik aan Jan Fabre nooit een schelleke hesp gevraagd, want ook dat vond Lander zo prachtig. Waarom vroegen we Toots Thielemans nooit om een nummer te componeren voor onze muziekminnende zoon met autisme? Domme, stomme ouders die we toch zijn … Waarom hebben we al die goedbedoelende kunstenaars geen cadeau gevraagd voor onze zoon, alsof hij de enige ter wereld is met deze aandoening en belangstelling in kunst?… Read more ‘Spijtig dat die blauwe lucht het water ook blauw maakt’ →
Twee jaar. Die tijd zou een mens gemiddeld verdoen aan wachten. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan of moet erop wachten. Al dan niet met tegenzin. Al is er ook veel dat liever op zich laat wachten. Kunnen wachten, op een plaats kunnen blijven tot iemand of iets komt, is een vaardigheid om te (over)leven. Al vroeg leren we dat iets niet nu maar binnen een bepaalde (en helaas soms onbepaalde) tijd kan gebeuren. Of dat iemand mogelijks niet komt of iets mogelijks niet gebeurt. Wachten… Read more Start to Wait™ →
