Persoonlijke bespreking van de uitspraak die in de titel is vervat, waarom tolerantie en begrip doorheen alle geledingen van de werkplaats meer kunnen helpen dan (ondoordachte) aanpassingen, geïnspireerd door een artikelenreeks in een Britse krant (The Guardian) over autistische werknemers en werkzoekenden die soms botsen met de organisatiecultuur
In deze blog bespreek ik mijn ingewikkelde relatie met djinns en beschrijf uiteindelijk drie wensen die ik graag zou zien uitkomen.
Een tip die af en toe terugkomt in artikelen die ik lees over autisme, zowel vanuit het perspectief van autistische mensen als van mensen die betrokken zijn bij autisten als van personen die gestudeerd hebben om met hen om te gaan, is het beperken of vermijden van neokoloniale taal. Aanvankelijk wist ik niet meteen wat daarmee bedoeld werd, en wat er van mij verwacht werd. Daarom schreef ik er dit blogje rond, na er over nagedacht en gelezen te hebben.
Ongepaste, als kwetsend beschouwde uitspraken, het komt ook tussen autistische mensen vaak voor, zowel op het internet als in individuele als groepscontacten. Een beschouwing vanuit persoonlijke ervaringen.
Als psycholoog-in-spé, bijna afgestudeerd, vraagt Rob, tevens lezer van mijn blog, zich af hoe ik tegenover de beeldvorming van autistische mannen sta, en dan meer specifiek hoe ze wel eens afgebeeld worden als emotioneel beperkte wezens. ‘Zie jij jezelf ook als emotioneel beperkt? Zou je daar iets over kunnen schrijven op je blog? Ik lees regelmatig teksten van vrouwen, autistische – en andere vrouwen, over emoties, en soms ook bij jou. Daarom vermoed ik dat jij daar wel iets over weet te schrijven.’. Ik doe een poging om vanuit eigen ervaring een genuanceerd antwoord te geven op de vraag van Rob
Af en toe, vaak terloops, krijg ik berichtjes, zowel van autistische mensen als vanuit hun omgeving, of ik niet enkele creatieve ideeën wil delen over wat een autistische volwassene zoal kan doen op een zaterdagavond. Hoewel ik betwijfel of ik wel de juiste persoon ben om ideeën te delen rond een beladen cultureel fenomeen als zaterdagavond, wil ik graag een poging doen.
Een overzicht van thema’s waarover ik vandaag zou kunnen schrijven, maar waar ik op een of andere manier niet voldoende inspiratie voor vond om een volledige blog te schrijven.
Elke, die les geeft op een kunstacademie, volgt al een tijdje mijn blog, en vraagt me of ik kan verwoorden welke verhouding autisme en poëzie met elkaar hebben. On deze blog probeer ik genuanceerd daarop te antwoorden.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.