‘Van mijn moeder is het best wel duidelijk dat zij autistisch is, ook volgens de autismecoach van ons zoontje (met autisme). Ik zie dat zij en mijn vader in sociaal isolement wegkwijnen en daarom zeg ik af en toe dat zij autistisch is. Daar is zij dan erg boos om. Ben ik dan zo verkeerd als ik dat voor haar goed vertel?’, vraagt Sielke, vrouw met twee zoontjes waarvan eentje met autisme. Vanuit eigen ervaring en met nuance probeer ik de vraag van Sielke te beantwoorden.
In deze blog een herinnering aan de zomerse middagen die ik doorbracht met mijn flamboyante tante in haar strandhokje die ze ‘cabine’ noemde.
Marieke Uleyn, psychiatrisch verpleegkundige, die samen met psychiatrisch verpleegkundige Sarah Hermans het ‘Project BinnensteBuiten’ heeft opgericht, een begeleidingsdienst die individuele begeleiding, begeleiding ‘autisme in de klas’ en rouwbegeleiding na de diagnose of verlies aanbiedt, in Krant van West-Vlaanderen, 24 juni 2022
Shirley Villavicencio Pizango, een Gentse kunstenares met Peruaanse roots over haar broer met autisme en zijn rol in haar kunst, in ‘In België ging mijn wereld open’ in De Morgen, 23 april 2022
Maurice, lezer van deze blog en mijn boeken, en vader met een autistische dochter, schreef mij vorige week een mooie brief over zijn ‘situatie’. Hij gebruikt een nom de plume. Ik geef de brief integraal weer.
Gert, nog even student en straks koelkastspecialist, had tot vorig jaar een passie, bloggen rond autisme, waar hij volgens zichzelf en zijn omgeving teveel tijd en geld in stak. Hij vraagt me hoe ik aankijk tegenover een mogelijk einde van mijn blog, of ik daarover nadenk. ‘Ik ken geen bloggers die het al veel langer doen dan jij. Hoe zou jij een blog eindigen en wanneer zou het juiste moment daarvoor zijn? Daar ben ik benieuwd naar.’ In deze blog probeer ik daar een genuanceerd en eerlijk antwoord op te geven
Onlangs kreeg ik tijdens het bestuderen van de Boerinnenpaté in mijn huisslagerij heel onverwacht de vraag ‘Ben je klaar voor kerstavond?’. Het inspireerde me tot deze blog, een reflectie over een voor mij traditioneel moeilijke periode tussen kerst en nieuw.
Op vraag van een niet-autismespecifieke gezinsorganisatie heb ik een week in mijn leven beschreven. In iets minder dan 2200 woorden kan je lezen hoe mijn week op vrijdag begint en ik, dankzij een goed voorbereid overzicht met mogelijkheid tot uitspattingen op een inzinking op dinsdag na heelhuids de donderdagavond bereik.
Tistje 