‘Gezinsleden hebben vaak moeite met de diagnose autisme’ … autisme en begeleiding
Gezinsleden hebben vaak moeite met de diagnose van autisme, met het feit dat hun kind een label opgekleefd krijgt. Dikwijls kunnen ze dat moeilijk aanvaarden. Ze zien de diagnose als een belemmering voor de toekomst van hun kind. Wij willen dat ombuigen naar een positief iets. We wijzen op het goede en werken daarop verder.
Een kind moet alle kansen krijgen die het verdient. Een diagnose kan voor een kind juist zo’n kans zijn om later een goed en volwaardig leven te hebben. Ik durf de vergelijking te maken met iemand die bijziend is en een bril nodig heeft. Of iemand met dyslexie, die logopedielessen nodig heeft. Wel nu, hetzelfde principe geldt voor autisme of ASS. Ook hier is het vanzelfsprekend dat een kind in volle ontwikkeling de kansen krijgt die het nodig heeft.
Veel mensen hebben het gevoel dat er nu meer kinderen met autisme zijn dan vroeger. Maar eigenlijk is dat niet zo. Wel wordt er nu meer aandacht en zorg aan besteed. Het grote verschil met vroeger is de maatschappij, waarin de kinderen opgroeien. Het leven was vroeger veel simpeler en eenvoudiger. Er was bijvoorbeeld geen gsm, internet of sociale media. Vandaag groeien kinderen op in een heel complexe samenleving, waar de verwachtingen torenhoog zijn.
Marieke Uleyn, psychiatrisch verpleegkundige, die samen met psychiatrisch verpleegkundige Sarah Hermans het ‘Project BinnensteBuiten’ heeft opgericht, een begeleidingsdienst die individuele begeleiding, begeleiding ‘autisme in de klas’ en rouwbegeleiding aanbiedt, in Krant van West-Vlaanderen, 24 juni 2022
Tistje 
Ik heb hun website gezien. Sorry, maar rouwverwerking bij een diagnose autisme? Is het kind dan dood voor hen (de ouders)? Ik weet wel dat veel mensen de diagnose moeten verwerken, maar zulke woorden suggereren dat het inderdaad iets heel ergs is.
Autistische kinderen zien als psychiatrische patiënten?
Een diagnose zou niets meer dan een verklaring moeten zijn en een ingang om het kind beter te begrijpen en begeleiden.
Niets ten nadele van jou, of je website. Mijn reactie gaat dus over die twee psychiatrisch verpleegkundigen.
Het stukje op je website snijdt nog wel hout.
LikeGeliked door 1 persoon
Beste,
Vooreerst bedankt voor je antwoord. Ik durf met mijn kritieken wel eens hard uit de biecht te spreken op het gevaar af genegeerd of erger nog, geëxcommuniceerd te worden, maar jij gaat het niet uit de weg. Dat sterkt mij om hier dieper op in te gaan.
Ik heb verder nooit geboft met mijn familie en kan een heel dik boek schrijven over nefaste aspecten van mijn opvoeding. Doch dit volledige ter zijde.
Waar ik wel op wil ingaan is jouw opmerking: “maar meestal wordt autisme toch niet gezien als iets dat toegejuicht wordt.” Mijns inziens ligt hier de kern van de problematiek. Want daardoor vinden een Marieke Uleyn en Sarah Hermans, met uiteraard goedbedoelde overtuiging, een meerwaarde te kunnen zijn in het helpen van de autist en de gezinsleden. En daar vergeten zij dat Aspergers strikt genomen geen medicamenten of therapieën nodig hebben om te kunnen zijn wie ze zijn! Aspergers moeten enkel en alleen kansen krijgen in de dingen van hun interesses. En de buitenwereld moet dit juist toejuichen!
Jij bent een belezen mens en zult zeker in meerdere boeken de volgende stelling zijn tegengekomen: “Zonder Aspergers zou de mensheid nog leven in de oertijd”
Aspergers worden als dusdanig geboren en geen enkel medicament of geen enkele therapie kan daar verandering in brengen. Zij zijn het die grote behoefte hebben aan afzondering om zich al dus te kunnen focussen op de dingen waar gewone mensen amper bij stilstaan en zo het verschil maken en een belangrijk steentje bijdragen aan de evolutie van de mensheid. En dit op alle terreinen van wetenschap, religie, kunst etc… Hun eenzame dromerijen worden hen opgelegd door hun natuur waaraan ze nooit zullen uit kunnen ontsnappen: Isaac Newton, Leonardo da Vinci, Albert Einstein, Charles Robert Darwin, Dimitri Mendeljev, Gregor Mendel, Paul Dirac, Nicola Tesla, Ludwig van Beethoven, Wolfgang Amadeus Mozart, Friedrich Nietzsche, Ludwig Wittgenstein, Johann Wolfgang Goethe, Bill Gates, Steve Jobs, Napoleon Bonaparte, Jezus Christus, Michelangelo, Vincent van Gogh, Andy Warhol, Susan Boyle, Hans Christian Andersen, Lewis Carroll, James Joyce, Woody Allen, Stanley Kubrick, Steven Spielberg en vele, vele anderen! Helaas focussen psychologen en psychiaters van vandaag zich te veel om de Aspergers te helpen zich te integreren in de maatschappij terwijl ze hen zou moeten helpen zich verantwoord af te kunnen zonderen om te worden wie ze zijn? Juichen is wat me moeten doen zodat de autist zich gewaardeerd voelen kan op het terrein van zijn of haar ding! T.
LikeLike
Beste,
Vooreerst bedankt voor je antwoord. Ik durf met mijn kritieken wel eens hard uit de biecht te spreken op het gevaar af genegeerd of erger nog, geëxcommuniceerd te worden, maar jij gaat het niet uit de weg. Dat sterkt mij om hier dieper op in te gaan.
Ik heb verder nooit geboft met mijn familie en kan een heel dik boek schrijven over nefaste aspecten van mijn opvoeding. Doch dit volledige ter zijde.
Waar ik wel op wil ingaan is jouw opmerking: “maar meestal wordt autisme toch niet gezien als iets dat toegejuicht wordt.” Mijns inziens ligt hier de kern van de problematiek. Want daardoor vinden een Marieke Uleyn en Sarah Hermans, met uiteraard goedbedoelde overtuiging, een meerwaarde te kunnen zijn in het helpen van de autist en de gezinsleden. En daar vergeten zij dat Aspergers strikt genomen geen medicamenten of therapieën nodig hebben om te kunnen zijn wie ze zijn! Aspergers moeten enkel en alleen kansen krijgen in de dingen van hun interesses. En de buitenwereld moet dit juist toejuichen!
Jij bent een belezen mens en zult zeker in meerdere boeken de volgende stelling zijn tegengekomen: “Zonder Aspergers zou de mensheid nog leven in de oertijd”
Aspergers worden als dusdanig geboren en geen enkel medicament of geen enkele therapie kan daar verandering in brengen. Zij zijn het die grote behoefte hebben aan afzondering om zich al dus te kunnen focussen op de dingen waar gewone mensen amper bij stilstaan en zo het verschil maken en een belangrijk steentje bijdragen aan de evolutie van de mensheid. En dit op alle terreinen van wetenschap, religie, kunst etc… Hun eenzame dromerijen worden hen opgelegd door hun natuur waaraan ze nooit zullen uit kunnen ontsnappen: Isaac Newton, Leonardo da Vinci, Albert Einstein, Charles Robert Darwin, Dimitri Mendeljev, Gregor Mendel, Paul Dirac, Nicola Tesla, Ludwig van Beethoven, Wolfgang Amadeus Mozart, Friedrich Nietzsche, Ludwig Wittgenstein, Johann Wolfgang Goethe, Bill Gates, Steve Jobs, Napoleon Bonaparte, Jezus Christus, Michelangelo, Vincent van Gogh, Andy Warhol, Susan Boyle, Hans Christian Andersen, Lewis Carroll, James Joyce, Woody Allen, Stanley Kubrick, Steven Spielberg en vele, vele anderen! Helaas focussen psychologen en psychiaters van vandaag zich te veel om de Aspergers te helpen zich te integreren in de maatschappij terwijl ze hen zouden moeten helpen zich verantwoord af te kunnen zonderen om te worden wie ze zijn? Juichen is wat we moeten doen zodat de autist zich gewaardeerd voelen kan op het terrein van zijn of haar ding! T.
LikeLike
@Donkiesjot Ik weet niet hoeveel vroeger jje in de tijd terug gaat, maar ik vond het leven vroeger in het algemeen alvast niet simpeler dan nu (misschien zelfs moeilijker). En het zou kunnen dat jij boft met je familie, maar meestal wordt autisme toch niet gezien als iets dat toegejuicht wordt. Bij het citaat staat er ook een link naar hun website en een mailadres.
LikeLike
Who the fuck zijn Marieke Uleyn en Sarah Hermans die stellen: “Gezinsleden hebben vaak moeite met de diagnose van autisme, met het feit dat hun kind een label opgekleefd krijgt” en “de diagnose zien als een belemmering van de toekomst van het kind?” Wat een gezever in pakskes!
Vroeger was het leven simpeler en zouden deze twee dames geen kans gezien hebben centjes te onttrekken. ik heb hier nog een bril liggen die hun kan afhelpen van hun bijziendheid…
LikeGeliked door 1 persoon