“Het gebeurt regelmatig bij mijn man en ik dat hij, autistisch, mij aanport, en, vaak veel te luid, zegt dat de persoon die we net spraken, of net voorbij gewandeld zijn, hoogstwaarschijnlijk autistisch is. Als mensen hem vragen of ze autistisch zijn, antwoordt hij dan ook nog eerlijk. Wat dan wel eens tot onaangename situaties leidt.”, schrijft Adelise (33), lezeres van mijn blog en enthousiast over mijn boek ‘Autistisch Gelukkig: positief leven met autisme’. “Ik zou wel eens willen weten of dat echt bestaat, die aanleg bij bepaalde mensen, met of zonder autisme, om bij mensen die ze nog niet eerder hebben gezien of gesproken autisme te herkennen. Kan het kloppen dat mijn man dan zegt ‘dat is een van ons’? Kortom, bestaat er zoiets als een autisme-radar, zoals er wel eens wordt beweerd dat er een ‘gay-dar’ bestaat?'” In deze blog probeer ik op deze vraag een genuanceerd, persoonlijk antwoord te schrijven vanuit mijn eigen ervaringen en kennis.
Vrouwen ontvangen vaak later een diagnose autisme dan mannen, waardoor aangegeven problemen en nood aan ondersteuning daarbij vaak onbegrepen blijft. Vooral bij vrouwen die hun diagnose in hun midden – tot late volwassenheid krijgen valt dat sterk op. Onlangs verscheen in het tijdschrift Autism een Engelstalig artikel over een onderzoek bij vrouwen die de diagnose autisme kregen tussen hun veertigste en hun zestigste. In dit artikel geef ik de vier belangrijkste thema’s weer, de conclusies en een verwijzing naar een gelijkaardig Nederlands onderzoek.
De volgende tien citaten over autisme van mensen met autisme, ouders, hulpverleners op Twitter, die elkaar aanvullen en soms tegenspreken, over verschillende thema’s.
Bespreking van de beeldvorming, receptie en inhoud van het artikel ‘Temporal Changes in Effect Sizes of Studies Comparing Individuals With and Without Autism: a meta-analysis’ van Laurent Mottron MD Phd e.a. in tijdschrift JAMA Psychiatry, 21 augustus 2019. Dit onderzoeksartikel is onder andere bekend van titels als ‘Diagnose autisme stelt binnen tien jaar niets meer voor’ en ‘Meta-Analyse wijst op wereldwijde overdiagnostiek’.
Dat mensen met autisme creatief zouden kunnen zijn, is niet zo vanzelfsprekend. Zeker niet als je slechts sporadisch met autistische personen in contact komt. Toch ben ik zelf vaak creatief genoemd. In deze blog vraag ik me af of dat wel klopt, wat creativiteit precies is, en hoe de link tussen autisme en creativiteit volgens mij in elkaar zit.
Naar aanleiding van 40 jaar Nederlandse Vereniging Autisme heeft de NVA een portrettenreeks besteld bij fotograaf Bianca Toeps. van mensen die in de Nederlandse autismegemeenschap een steentje hebben bijgedragen. Uit de bijhorende tekst heb ik hiernavolgende drieëndertig ideeën over autisme in heden en toekomst gedistilleerd.
Verslag van het derde symposium rond ‘een volwassen kijk op autisme’, met bijdragen rond ouder worden met autisme, diagnostiek in functie van bestaanskwaliteit en autisme als tekst, op 4 oktober 2018 georganiseerd door the Autism Ethics Network.
‘Volgens de ene heb ik licht, volgens de andere zwaar autisme, en dat lijkt met de waan van het moment heen en weer te swingen’, schrijft Quinten (33) me in een mail. ‘Het interesseert me niet zozeer op basis waar ze dit halen, maar wel hoe ik zelf kan te weten komen hoe zwaar of hoe licht mijn autisme nu eigenlijk is? Hoe ‘ernstig’ is het met mij gesteld? Waar zit of hang ik ergens op dat spectrum waarover ze het hebben? Kan jij me enkele tips geven?’ In deze blog probeer ik lezer Quinten een zo goed mogelijk antwoord te geven.
