Maartje Hip, een Nederlandse vrouw met autisme, over haar invulling vroeger en nu van het begrip “fantasie’, uit haar onlangs verschenen boek “Angel in mijn hart: diagnose stoornis in het autistisch spectrum bij vrouwen op latere leeftijd” bij uitgeverij Aquazz
Hilde Claes, politica en moeder van een zoon met autisme, in De Standaard van 14 juli 2020 over de invloed van haar emoties op haar zoon en de voelsprieten die mensen met autisme hebben.
Silke is een vrouw met autisme. Een heel gewone, hoor, beklemtoont ze. In niets gelijk ik op figuren als Rain Man of Snow Cake, lacht ze. Je moet haar dus niet vragen in een oogopslag de inhoud van de suikerpot te berekenen of sneeuw te eten. Ze heeft evenmin superkrachten of piekvaardigheden. Silke is daarentegen een ‘gewone. 45-jarige alleenstaande deeltijds werkende vrouw met een peuter van drie. Niets ongewoon aan mijn leventje, vindt ze. Toch is het leven van Silke niet zo ‘gewoon’ als je zou denken. In deze blog maak ik een vrije vertaling van het mooie artikel over het leven van deze vrouw in het Duitse magazine Brigitte van deze maand.
Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het over het verwarrend gevoel dat ik in de loop van de dag ervaar in de omgang met anderen en wanneer ik op mezelf ben, overstelpt met emoties en verwachtingen over hoe daarmee om te gaan en wat daarmee te doen.
Gevoelens … wat zijn ze en hoe beleven we ze? En hoe beleef ik ze zelf? Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het, niet onlogisch, over vakantiegevoelens. Wat roept vakantie op, voor mensen om me heen en voor mezelf.
Hanna (38), vrouw met autisme (diagnose toen ze 25 was) in “Eerst was ik alleen. Later werd ik gepest. Ik was de rare” van Frauke Joossen in Viva, 28 maart 2017 over haar autisme, eerlijkheid en emoties.
Mieke Stevens in ‘Ik voel wat jij voelt’ in het tijdschrift Autisme Centraal, 2011/02 over de betekenis van de diagnose autisme en wat volgens haar de sleutel van het leven met autisme is.
Zo moet het vroeger zijn geweest, op bezoek gaan bij iemand in de tijd dat fotoprofielen en videochat nog niet bestonden. In deze blog vertel ik mijn reis naar een stad op bezoek bij iemand met wie ik alleen getelefoneerd en gemaild heb. Met in mijn rugzak het boek Odysseus, maar zonder een omzwerving van twintig jaar.
