Nummer negenendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Bij welk liedje ik de autoradio harder draai. Of ik tien minuten in mijn toekomst zou willen zien of tien minuten in de toekomst van iemand anders. Of ik liever in de wildernis zou willen leven of als een thuisloze in onze samenleving. Welk dialect ik charmant vind. Op welke momenten in mijn leven de tijd vliegt. Of uit het oog ook uit het hart is. Hoe ik het best tot rust kom. Wat voor nieuws ik elke dag doe. Waar ik Oost-indisch doof voor blijf en wat mijn kapsel zegt over mij.
Nummer drieëndertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wie het meest zou huilen op mijn begrafenis. Of ik mijn tijd aan de juiste dingen en mensen besteed. Over hoe oud ik me voel. Over wat nog iemand van me weet. Over hoe ik was als kind. Over welke vraag of vragen ik al veel te vaak zijn gesteld. Of alles mogelijk is. Over hoe traditioneel ik ben. Over wie het meest invloed had op mij toen ik opgroeide. Tot slot ook in welk televisieprogramma ik zou willen komen mocht ik die kans krijgen.
Buiten lijkt het al zover, 2017 hangt al in de lucht. Binnen, in mijn hoofd bijvoorbeeld, is het er veel minder. Niettemin is er geen ontkomen aan. In deze blog enkele terug – en vooruitblikken. En hoe het zit met die verborgen stoel, natuurlijk.
Nummer vierentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat ik weiger te begrijpen, welke anekdote ik nog vaak over mezelf hoor, welke dag in mijn leven wel eens zou willen overdoen. Ook of ik liever meer geld of meer tijd zou hebben. Of ik zou willen wat de toekomst brengt. Of ik mijn grenzen goed kan aangeven. Of ik ooit in een gevaarlijke situatie ben terechtgekomen. Of ik soms een of andere tic heb. Tot slot of geluk volgens mij een doel of een momentopname is en wat ik zou zien mocht ik uit het raam kijken van van een huis met een droomzicht.
Erik Jan Harmens in Het Parool van 24 december 2016 over Dave die volgens hem een autist volgens het boekje in. Hij legt vervolgens uit waarom het echt wel belangrijk is precies te zijn in een tijdstip om af te spreken.
Wat de wintertijd voor mij betekent, beste Esme (43), dat hangt af van wat u ermee bedoelt. Doelt u op de tijd van heerlijk koude dagen, warm onder het deken, hete chocolademelk en feeërieke verlichting. Of doelt u eerder op het gefrutsel met de klok, die socio-economische routine die vandaag haar feestdag viert? In deze blog ga ik op beiden in.
Nummer twintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Of ik vaak initiatief neem. Aan welk huisdier ik goede herinneringen heb. Of er genoeg op mijn spaarrekening staat. Of ik altijd blijf wonen waar ik nu woon. Of ik gevoelig ben voor kritiek. Of ik bang ben voor iemand die ik ken. Of ik vaak tijd voor mezelf neem. Waar ik het laatst een slappe lach om had. Of ik tien minuten over iets zou kunnen improviseren waar ik voorheen nog niet over gepraat heb. En als er drie beeldschone, naakte vrouwen voor me zouden staan, welke van de drie zou ik dan kiezen en wat heeft dit volgens mij met economie te maken.
Verslag van een zomers uitstapje naar de Harry Potter Exhibition, met de trein en de metro, een heel avontuur, met de nodige spanning, maar niettemin een geslaagde dag.
