Een citaat van Gail Saltz in The Power of Different: the link between disorder and genius (Flatiron Books, 2017) over de plaats die schema’s en andere hulpmiddelen innemen en de 20/80-regel in verband met evenwicht tussen problemen en beperkingen aanpakken en sterktes en talenten (helpen) ontwikkelen.
Onlangs kreeg ik een mailtje van Diane, psychiatrisch hulpverlener van mensen met autisme die een handicap hebben. Ze merkt dat veel mensen met autisme het moeilijk hebben met zichzelf en het hebben van beperkingen. Terwijl iedereen die heeft, volgens haar, hoewel mensen met autisme daar vaak minder zicht op hebben, en er dan ook vaker tegenaan botsen. Ze vraagt zich af in welke mate ik mijn handicap ervaar en in welke mate niet, en of er situaties zijn waarin ik helemaal geen noemenswaardige beperkingen ervaar. In deze blog probeer ik er genuanceerd op te reageren en te beschrijven hoe ik mijn handicap ervaar.
In Für Autisten is dat Besondere völlig normal van Gerhard Königer in de Schwabische Post van 17 december 2016 wordt de visie van een bepaalde school over autisme als een vorm van begaafdheid met beperkingen en talenten uitgelegd. Uit dit artikel een kernfragment.
Net als onze ontwikkeling, evolueert ook onze autismebeleving, en dus ook de houding daar tegenover. In deze tekst ga ik dieper in op vier mogelijke houdingen in de omgang met (beperkingen die voortvloeien uit) autisme, en hoe de voortdurende verandering van autisme niet alleen mijn houding tegenover autisme beïnvloedt maar ook de communicatie erover met anderen. Die blijven meestal hangen in één beeld en doen alles wat daarvan afwijkt af als misbruik, overcompensatie of ontkenning.
Dr. Luke Beardon (@SheffieldLuke) over waarom mensen zonder autisme volgens hem eveneens een beperkte theory of mind hebben en hoe ze beter (mensen met) autisme zouden kunnen leren verstaan.
Het zal je maar overkomen. Je bent man, je hebt autisme en denkt bij een Thaise of Bosnische schone het geluk, de liefde van je leven te vinden. En wat blijkt? De vrouw in kwestie is alleen uit op geld en een huwelijk om zich te kunnen vestigen. Het is een verhaal – dat voor beide geslachten kan gelden – voorkomt in de roddelbladen. Waar als kop vaak staat “ze maken misbruik van mijn autisme”. Maar wie maakt er eigenlijk misbruik en van wat? In deze blog probeer ik daar iets over te schrijven.
Kenzo (29) mailde me gisteren deze bedenkingen bij mijn blog, met name dat autisme als te speciaal, te negatief wordt voorgesteld op deze blog. Dat mensen met autisme helemaal niet zo speciaal zijn, iedereen wel een barst in zijn bovenkamer heeft., en dat de samenleving zelf ‘schuld’ heeft aan hoe het met ‘ons’ (mensen met autisme) gaat. Ik probeer hier kort op te reageren.
In de reeks ‘Vijf vragen aan …’ deze keer vijf vragen aan A-typist, vrouw met autisme en ondernemer.
