‘Het is een moeilijke vraag, ik weet het, maar ik stelt ze toch’, begint lezeres Rie haar mail. Rie is al jaren talentcoach maar heeft momenteel een sabbatical. Ze doet tegenwoordig aan ontwikkelingswerk op een eilandje niet ver van Guadeloupe. Een Nederlands gezin dat op bezoek kwam heeft haar verteld over mijn blog. Ze wil graag weten wat het moeilijkste is waar ik ooit in slaagde, en hoe me dat uiteindelijk lukte.

Toen ik de vraag las, beste Rie, dacht ik: moet je niet eerst oud zijn om echt goed te weten wat het moeilijkste is wat je ooit deed? Of ben ik al eens oud geweest, en ben ik nu weer aan het verjongen? In elk geval heb ik niet echt het gevoel dat er één iets uitspringt wat moeilijk was en wat me, tegen mijn verwachtingen in, toch gelukt is. Volgens mij doe ik namelijk enorm veel wat moeilijk is. Meer zelfs, ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets heb gedaan wat me bijna geen energie kostte en gemakkelijk ging.

In het algemeen heb ik het moeilijk met beginnen en stoppen met een activiteit. Ik heb vaak koudwatervrees te overwinnen en last van uitstelgedrag, maar eens ik bezig ben, vind ik het moeilijkste een activiteit af te ronden en er niets meer aan te veranderen. Dat gaat dan meestal om concrete dingen. Dan heb ik het bijvoorbeeld over een boek schrijven, mijn rijbewijs halen, schilderijen maken, mijn eerste maaltijd koken of gewoon elke dag blijven bestaan.

Meestal probeer ik daarmee om te gaan door in kleine stapjes te werken, en geen takenlijst met meer dan vijf taken ineens op te stellen. Het lukt me zowel om zowel te beginnen als af te ronden door een taak in stukken op te delen, en proberen één of ander tastbaar resultaat of succesje te hebben na elke deeltaak. Ik sakker weliswaar nog altijd veel als ik moet ophouden met iets leuks omdat er een afspraak wacht of omdat mijn liefste vind dat het nu toch echt tijd is voor een maaltijd. Mijn liefste laat mij wel weten dat ik nog vijftien minuten heb vooraleer ze ‘doodgaat van de honger en dorst’. Dat doet ze met zoveel overgave en drama dat ik het niet kan weerstaan en alles afsluit tot ik mooi op tijd klaar ben.

Als je me echter vraagt wat het allermoeilijkste is, denk ik dat ik daarin niet veel verschil van andere mensen. Het blijft iets wat ik nog steeds probeer, iets wat een werk in uitvoering blijft. Dat is er met liefste zijn voor mijn liefste, en daarin proberen te evolueren, samen met haar te groeien. Dat vind ik, naast elke dag blijven bestaan, de grootste uitdaging die er bestaat.