Als ik aan het werk ben, luister ik naar verschillende soorten geluiden. Of ik dat nu wil of niet, ik hoor van alles, en van dat alles trekken een of meerdere geluiden mijn aandacht. Ik luister naar het gekwetter van vogels op de achtergrond, terwijl ze neerstrijken op mijn balkonnetje en in het drinkwaterbakje ofwel drinken of zichzelf wassen.

Ik luister hoe de buurman boven mij weeral zijn vrouw uitkaffert, waarop zij van zich afbijt. Ik luister naar de lift die voortdurend op en neer gaat, terwijl het hier nauwelijks twee hoog is, en ik steeds de trap gebruik. En ik luister naar mijn eigen gedachten terwijl ik deze blog schrijf. Ik luister niet naar muziek. Niet naar instrumentele muziek, niet naar soundtracks of filmmuziek, niet naar lo-fi hip-hop en ambient muziek, niet naar witte ruis.

Ik wou dat ik gewoon kon luisteren naar het getik van het toetsenbord, maar helaas komt daar altijd wel iets tussen. Zoals de klokken van de kerk op de achtergrond. Zoals de schoolbel die gaat en de kinderen van de lagere school die naar buiten rennen, de ouders die voor de schoolpoort staan of in hun auto, met de motor draaiende, raampje open, loeiharde muziek aan. Daar luister ik dus naartoe. Of ik op dat moment nog wel aan het werk ben, is een goede vraag. Maar dat is voor een andere keer.