Wat vinden kinderen met autisme het leukst aan zichzelf, Waar zijn ze volgens zichzelf absoluut het best in en Waar beleef je het meest plezier aan … het zijn in deze tijden misschien wel goede vragen. Vragen die aan bod kwamen in een recent onderzoeksartikel, waarvan ik in deze blog de essentie probeer te beschrijven. Ter inspiratie of als lectuur.
Lezeres Evi stelde me onlangs een korte maar daarom niet minder uitdagende vraag: “Hoe hou jij het vol?”. In dit artikel probeer ik daarop een genuanceerd en eerlijk antwoord te geven.
Lezeres Tabitha stuurde me een paar weken later een astrologisch profiel op basis van mijn blog. Zij is astrologisch expert van het Roderick G. Vanderbilt Foundation Centre of Excellent Education en is tevens gespecialiseed in MBTI-certificering. Met haar toestemming publiceer ik het meest relevante stuk (uit de 100 bladzijden lange tekst)
Boeiend maar vermoeiend, zo is het leven met autisme, zowel voor wie zelf autisme heeft als voor de mensen die met of naast mensen met autisme leven. Toch krijgt vermoeidheid veel minder aandacht dan bijvoorbeeld sociale interactie en lastig of moeilijk verstaanbaar gedrag dat daarmee samen gaat of daaruit voortvloeit, In deze blog verken ik acht mogelijke verklaringen voor deze (over)vermoeidheid die bij heel wat mensen met autisme voorkomt.
1000 vragen aan jezelf, nummer 80 met onder andere deze vragen : Waar geef je het meest geld aan uit? Vind je jezelf een geluksvolgen? Hebben dieren volgens jou ook vragen? Wat heb je nog nooit tegen iemand gezegd? Wanneer krijg je een slappe lach? In welke mate kan je alleen zijn? Wat verbetert er volgens jou met de leeftijd? Welke gevoelens ervaar je bij het zien van jezelf? Je bent erg goed in …? Wat zou een esthetisch deskundige aan jou mogen veranderen, in de veronderstelling dat je daar geld genoeg voor hebt?
Heb je er wel eens over nagedacht wat jouw ‘beste kant’ is? Telkens er een stukje tekst of interview van mij verschijnt in een tijdschrift, krijg ik die vraag. U denkt misschien dat ze interesse hebben in mijn talenten. Meestal is dat niet het geval. Het heeft meer met mijn lichaam te maken. Hoe dat zit, en hoe ik erop reageer, leest u in deze blog.
In onze samenleving worden we vaak verleid om iets te vergeten te vertellen over onszelf. Zeker als het gaat om iets over onze kwetsbare kant te vertellen. Ik worstel er vaak mee of dat mij geen parten speelt als het gaat om vertellen over mijn autismebeleving voor een publiek of erover te schrijven op deze blog. In deze bijdrage ga ik daar dieper op in.
‘Daar zou ik een boek over kunnen schrijven’ is een dooddoener, maar ‘zou je daar geen boek over schrijven’ heeft eveneens het effect dat ik niet meteen meer weet wat te zeggen. In deze tekst ga ik op beide uitspraken in en wat ik er in de praktijk doe.
