Hoeveel is wat u zegt of denkt te weten over autisme wat u werkelijk weet? Een recente bevraging van onderzoekers van de Universiteit van Miami (VS) zocht dit uit en kwam tot de vaststelling dat dit wel eens kan tegenvallen. In deze blog probeer ik uiteen te zetten hoe dat zit. Het heeft alvast iets te maken met het Dunning-Kruger-effect. De resultaten van het onderzoek werden ook kort besproken in het meest recente nummer van Psychologie Magazine.
Leesverslag van ‘Autisme in het gezin het gezin als hefboom voor verandering’ van Wilfried Peeters bij Uitgeverij Garant (2019)
Dr. Bram Sizoo, psychiater bij Dimence en specialist op het gebied van suïcidialiteit en autisme, waarom het leven met autisme soms heel erg moeilijk is, in een interview met als titel ‘Erken dat het leven soms heel erg moeilijk is voor mensen met autisme’ op Autisme.nl van de Nederlandse Vereniging voor Autisme, naar aanleiding van de Factsheet Suïcidialiteit en Autisme.
Als ik op een zonnige terrasje, op het openbaar vervoer, bij de kapper of elders over autisme hoor praten, lijkt het of iedereen zijn of haar pedagogisch diploma van de Google Universiteit of van sociale media heeft. Sociale media lijken dan ook een ontmoetingsplaats rond autisme te zijn/worden. In deze blog vraag ik me af welke gevolgen dat heeft, zowel voor de informatie als voor de gebruikers.
Van Louise, een natuurarts, kreeg ik de vraag hoe ik sta ‘tegenover de inwerking van astrologische kracht op een autistische handicap’. In deze blog probeer ik daar vanuit eigen ervaring en zo genuanceerd mogelijk op te antwoorden.
Of autisme volgens mij een handicap en/of een gave is, en wat ik daarvan vind, wil Heide(linde), studente pedagogie, weten. ‘We hebben in onze opleiding voor een paper een aantal ‘straffe stellingen’ voorgeschoteld gekregen. Die moeten we dan voorleggen aan kritische mensen met autisme voorleggen. Op basis van wat daaruit komt moeten we dan reflecteren en een paper schrijven. Zou jij zo vriendelijk willen zijn om mij daarbij te helpen?’. In deze blog probeer ik daarop een genuanceerd antwoord te schrijven.
Wat zou ik mensen met verdriet of lijden op of naast sociale media kunnen wensen, anders dan sterkte? Wat ik tegenover al dat verdriet, die ellende en dat onrecht kan plaatsen, is voor mij steeds vaker een raadsel. Er niet op letten, het sceptisch benaderen of hen erop wijzen dat ze niets tekort hebben en zelfs dankbaar moeten zijn, dat kan ik gewoonweg niet. Ik mag dan wel verlegen, discreet, weinig spraakzaam of cocooning zijn, maar allerminst ongevoelig of maatschappelijk onverschillig.
Naar aanleiding van 40 jaar Nederlandse Vereniging Autisme heeft de NVA een portrettenreeks besteld bij fotograaf Bianca Toeps. van mensen die in de Nederlandse autismegemeenschap een steentje hebben bijgedragen. Uit de bijhorende tekst heb ik hiernavolgende drieëndertig ideeën over autisme in heden en toekomst gedistilleerd.
